Ο Μοναχός π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης μιλά για τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη και όχι μόνο..

Ξεπερνώντας φτώχεια και πόλεμο, μια ιστορία που θα σας αγγίξει...

 Μια ιστορία που θα σας αγγίξει την ψυχή: 90 και 85 ετών, μοιράζονται την ζωή τους Στα γραφικά βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, στο χωριό Εμπεσός, ζει ένα ζευγάρι που αποτελεί ζωντανή ιστορία.

 Ο κύριος Ανδρέας, 90 ετών, και η κυρία Πανωραία, 85 ετών, μοιράστηκαν μαζί μας τις μνήμες τους από μια ζωή γεμάτη αγάπη, θυσία και ανθεκτικότητα. Παντρεύτηκαν το 1968, σε μια εποχή δύσκολη, σημαδεμένη από φτώχεια και στερήσεις. 

 

Ο κύρ Ανδρέας θυμάται με νοσταλγία την οικογένειά του, που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, εκτρέφοντας γίδια και πρόβατα. 

Η σκληρή δουλειά τους απέφερε έστω και τα ελάχιστα απαραίτητα για την επιβίωση, επιτρέποντάς τους μάλιστα να στηρίξουν και άλλους στο χωριό που πεινούσαν. Η ζωή τους ήταν απλή, γεμάτη με λιγοστά υλικά αγαθά. Τα ρούχα τους ήταν λιγοστά και φτωχά, ενώ τα παπούτσια τους τα έφτιαχναν οι ίδιοι από δέρμα γουρουνιού. Η κυρία Πανωραία, προερχόμενη από ακόμα πιο φτωχή οικογένεια, εργαζόταν σκληρά φυλάσσοντας ξένα πρόβατα για να κερδίσει το μεροκάματό της. Παράλληλα, ασχολούνταν με τον αργαλειό, υφαίνοντας την προίκα της για τον γάμο της. Ο γάμος τους, θυμάται η κυρία Πανωραία, ήταν μια χαρούμενη γιορτή που κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες. Τότε, δεν υπήρχε ρεύμα στο χωριό, και η ορχήστρα έπαιζε με παραδοσιακά όργανα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα αυθεντικής χαράς. Σήμερα, ο κύριος Ανδρέας και η κυρία Πανωραία απολαμβάνουν την ησυχία της ζωής στο χωριό τους. Ο κύριος Ανδρέας, στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται με την ξυλογλυπτική, δημιουργώντας όμορφα αντικείμενα. 

Η ιστορία τους αποτελεί μια αδιάψευστη μαρτυρία της δύναμης της αγάπης, της θυσίας και της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου πνεύματος, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

 Η ζωή τους αγγίζει την ψυχή και αποτελεί έμπνευση για όλους μας, υπενθυμίζοντάς μας την αξία των απλών πραγμάτων και την ομορφιά μιας ζωής γεμάτης αγάπη και αλληλεγγύη.

Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἤ Ἐκκλησία τοῦ Κράτους;

Στοιχεῖα "Σεργιανισμοῦ" καί ἀκρίτου ἐκκοσμικεύσεως στήν στάση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔναντι τῆς εὐκαιριακῆς καί ἰδιοτελοῦς προσεγγίσεως ἐκ μέρους τῆς ἀμετανοήτου Κυβερνήσεως

 

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Ὁ μακαριστός πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Βασίλειος Βολουδάκης μέ ἔμφαση ὑπεστήριζε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό περιέχον καί ὄχι τό περιεχόμενον. 

Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀποτελεῖ φορέα, ἕναν μεταξύ τῶν ἄλλων κοινωνικῶν φορέων, τοῦ Κράτους. Καθώς ἐπίσης, δέν ἀποτελεῖ ἀποστολή της καί μάλιστα κύρια τό φιλανθρωπικό κοινωνικό ἔργο, ἀλλά ἡ ἐν Χριστῶ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ὡς πιστῶν μελῶν Της.

Ἀτυχῶς, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, μάλιστα πρό τῆς εἰσόδου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, ὑπέκυψε στόν πειρασμό καί ἐμμέσως πλήν σαφῶς ἀποδέχθηκε τήν προφανέστατα σκόπιμη προσέγγιση, τήν ὁποία ἐπεχείρησε ὁ εἰσηγητής καί ἔνθερμος ὑποστηρικτής τοῦ διαβοήτου ψηφισθέντος Σοδομονόμου Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος . Κυριάκος Μητσοτάκης, πρός τήν πλευρά τῆς Ἐκκλησίας.

Σέ πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του ὁ τελευταῖος, μέ τό γνωστό πλέον ὕφος του, εἰρωνικό καί "ἀπό καθέδρας", εἶχε ἀναφέρει ὅτι δέν ὑπάρχει "χριστιανόμετρο", σχολιάζοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τίς διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν γιά τήν παρουσία τῶν ἀμετανόητων ὑποστηρικτῶν τοῦ ἀντιθέου νόμου, περί τοῦ "γάμου" καί τῆς "τεκνοθεσίας" τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὡς ἐπισήμων προσώπων, ὑπό τήν Βουλευτική τους ἰδιότητα, στούς Ναούς, πρός ἄγραν ψήφων.

Πρός μεγάλη ἀπογοήτευση τῶν πιστῶν ὁ κ. Ἱερώνυμος ὑποδεχόμενος τόν  Μητσοτάκη σέ ἐπίσκεψή του σέ Ἵδρυμα τῆς Ἐκκλησίας, παρουσίᾳ καί τοῦ Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών, καταδέχθηκε νά συναινέσει μετά προθυμίας στήν ἀγωνιώδη προσπάθεια τοῦ Πρωθυπουργοῦ νά ἀνατραπεῖ, ἐν ὄψει τῶν προσεχῶν Εὐρωεκλογῶν, τό ἀρνητικό κλίμα τουλάχιστον μεταξύ τῶν πιστῶν ἔναντι τῆς Κυβερνήσεως γιά τήν προώθηση καί ὑπερψήφιση τοῦ ἀντιθέου Νόμου περί τῶν ὁμοφυλοφίλων (ἀναγνωρίσεως δυνατότητος τελέσεως γάμου καί υἱοθετήσεως παιδιῶν), ἄνευ ὅμως διορθώσεως τῶν γενομένων.

Στό ἀνωτέρω πλαίσιο ἐλέχθησαν καί δημοσιοποιήθηκαν λόγοι ἀμφοτέρων πού ἐνῶ εἶναι ἀνέξοδοι, ἀναμενόμενοι λόγῳ σκοπιμότητος καί ὑποκριτικοί, ὅπως ἐπανειλημμένως ἔχει ἀποδειχθεῖ, ἐκ μέρους τοῦ Πρωθυπουργοῦ, χωρίς νά  παύουν νά εἶναι καί ἀπαράδεκτοι, ὅμως γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο, ὡς ἐκπρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀποτελοῦν μελανή σελίδα στήν ἱστορία τῆς ἀσκήσεως τῶν καθηκόντων του καί τῆς παρούσης ἱστορικῆς συγκυρίας τῶν ἰταμῶν προκλήσεων ἐκ μέρους τῶν κυβερνώντων, πρός τήν κατεύθυνση τῆς ἀποχριστιανοποιήσεως τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας καί ἀπαξιώσεως τῆς Πίστεως καί τῶν ἀρχῶν τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Εἰδικότερον, οἱ τοποθετήσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ, οἱ ὁποῖες κινοῦνται στά ὅρια τῆς προκλητικῆς διαστρεβλώσεως τῆς Πίστεως καί τῆς τάξεως τῆς Ἐκκλησίας διατυπωμένες σέ ἕνα λαϊκιστικό καί ἐπικοινωνιακό, δηλαδή παραπλανητικό, πλαίσιο, ἀναφέρονται σέ: "σεβασμό τοῦ ἑνός πρός τόν ἄλλον" ἀσχέτως τῶν διαφωνιῶν καί τῶν ἀντιχριστιανικῶν κυβερνητικῶν κοινοβουλευτικῶν ἐπιλογῶν, "ἀνάχωμα ἀπέναντι σέ αὐτούς πού πρόστυχα καπηλεύονται τήν χριστιανική πίστη" καί διαμαρτύρονται σέ ἀντίθετες πρός τίς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας ἀποφάσεις καί νόμους, ἀπαράδεκτο "χριστιανόμετρο" πού μετράει τήν "ἔνταση τῆς πίστης" τοῦ καθενός καί θέτει ζήτημα γιά τήν προκλητική ἐπιδεικτική παρουσία στούς Ναούς τῶν ὑπερψηφισάντων τόν Σοδομονόμο, "ἀγάπη πρός ὅλους" καί "ἀποδοχή ὅλων" στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.

Καί ἐνῶ ἐξαιτίας πολιτικῶν εὐθυνῶν, ἐπιλογῶν καί σκανδάλων ἡ Κυβέρνηση βρίσκεται σέ δυσχερή θέση, δεδομένης καί τῆς ἐξαθλιωτικῆς τῶν λαϊκῶν στρωμάτων οἰκονομικῆς κρίσεως καί δυσπραγίας, ἦλθαν ἐνωρίτερον πάσης προσδοκίας οἱ δηλώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νά ἀνταποκριθοῦν στίς ἐκλογικές ἐπιδιώξεις τοῦ κυβερνῶντος κόμματος προκειμένου νά ἀντιμετωπίσει τή δυσαρέσκεια τῶν πολιτῶν καί πολλῶν ἐκ τῶν ψηφοφόρων του καί τήν συνεπακόλουθα ἀναμενομένη διαρροή ψήφων πρός τούς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ κομματικούς σχηματισμούς.

Δηλώσεις ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου οἱ ὁποῖες ἐξέπληξαν ἀκόμη καί τά δημοσιογραφικά φερέφωνα τῶν κυβερνώντων, ὥστε νά μεταδίδουν μέ ἀνακούφιση ὅτι ἐπῆλθε "ἀνακωχή" μεταξύ Πολιτείας καί Ἐκκλησίας καί πώς θά "πᾶμε σέ ἕνα ἥρεμο Πάσχα"! Βλέπετε εἶναι αὐτές οἱ ἅγιες ἡμέρες πού συγκεντρώνουν στούς Ναούς τούς περισσοτέρους πολίτες, θρησκεύοντες καί μή, καί κατά τοῦτο οἱ πλέον πρόσφορες γιά τήν παρουσία καί ἐπίδειξη τῆς δῆθεν θρησκευτικότητος τῶν πολιτικῶν καί πολιτευτῶν, ἐν ὄψει μάλιστα τῶν ἐπικειμένων Εὐρωεκλογῶν τοῦ προσεχοῦς Ἰουνίου.

Ἔχει δέ ἰδιαίτερη σημασία τό γεγονός ὅτι, βάσει τῶν δημοσιογραφικῶν σχολίων καί σχετικῶν ἀποκαλύψεων, ἡ μέν Πρωθυπουργική προσπάθεια ἐπαναπροσεγγίσεως τῆς Ἐκκλησίας ἐκδηλώθηκε στό τελευταίως διοργανωθέν Διεθνές Συνέδριο γιά τούς Ὠκεανούς, τό ὁποῖο διεξήχθη στό ἵδρυμα "Σταῦρος Νιάρχος", μέ ἐπίσημο προσκεκλημένο τόν Πατριάρχη  Βαρθολομαῖο ἐκ μέρους τοῦ  Πρωθυπουργοῦ, κατά τήν ὁποία ὁ τελευταῖος ἐκδήλωσε πρός τόν ἐκεῖ ἐπίσης παρευρισκόμενο Ἀρχιεπίσκοπο  Ἱερώνυμο τήν ἐπιθυμία καί πρόθεσή του νά προβάλλει τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας! 

Λέγεται δέ, ὅτι ἡ ἐν λόγῳ προσπάθεια εἶχε τήν ἄμεση ἀνταπόκριση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὁ ὁποῖος περιορίστηκε νά ζητήσει μόνον τόν σεβασμό τῶν κυβερνώντων. "Ἄς ψηφίζετε ὅ,τι θέλετε, ἀρκεῖ νά μᾶς σέβεστε καί νά τό δείχνετε", λέγεται, ἀλλά καί ἀτυχῶς ἐπιβεβαιώνεται ἐκ τῶν ἐπακολουθησάντων, ὅτι ἦταν ἡ ἐκφρασθεῖσα θέση καί ἡ παράκληση τοῦ  Ἱερωνύμου.

Τό ἀπογοητευτικότερο ὅμως εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ . Ἱερώνυμος δέν περιορίστηκε στίς συνήθως παρασκηνιακές συνομιλίες, συνεννοήσεις καί συναλλαγές του μέ τόν . Πρωθυπουργό, ἀλλά ἔκρινε ἤ κρίθηκε σκόπιμο καί ἐπιβεβλημένο νά ἐκδηλώσει, πρός ἔκπληξη τῶν πιστῶν, τήν νέα στάση του (κατά τή γνώμη πολλῶν, μᾶλλον τήν ἐξ ἀρχῆς βαθυτέρα ἐπιθυμία καί ἐπιδίωξή του) νά ἐκτονωθεῖ ἐσπευσμένα ἡ σημειωθεῖσα κρίση στίς σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Πολιτεία, λόγῳ τοῦ ψηφισθέντος ἀντιχριστιανικοῦ νομοθετήματος.

Ἔτσι, κινούμενος καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος σέ ἕνα πλαίσιο ἐκκοσμικεύσεως καί ἐπικινδύνου "στρογγυλέματος" τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λόγου, ἀναφέρθηκε σέ: "Ἀγάπη μόνο καί συγχώρεση" καί ὄχι σέ "χριστιανόμετρο", σέ "ἅγιες ἡμέρες (τοῦ Πάσχα) πού δέν ἐπιτρέπουν μικροπρέπειες", καί ὅτι "δέν θά μᾶς πεῖ ὁ Βελόπουλος τί θά κάνουμε ἤ ὁ ὁποιοσδήποτε πολιτικός"! Φαίνεται ὅτι ἐκ τῶν πολιτικῶν ἐξαιρεῖται λόγῳ ἀξιώματος ὁ  Πρωθυπουργός, ὁ ὁποῖος ἔμεινε ὡς φαίνεται πλήρως ἱκανοποιημένος ἀπό τήν ὑποστήριξη τοῦ . Ἱερωνύμου, ἰδιαιτέρως ἔναντι τῶν ἐκ δεξιῶν τοῦ κυβερνῶντος κομμάτων, ὅπως τοῦ σύμφωνα μέ τίς δημοσκοπήσεις ἐνισχυμένου κόμματος "Ἑλληνική Λύση" ἤ τοῦ χαρακτηριζομένου ὑπό ὑπουργῶν τῆς Κυβερνήσεως ὡς δῆθεν σκοταδιστικοῦ κόμματος "ΝΙΚΗ", τά ὁποῖα κατηγοροῦνται ὅτι ἐργαλειοποιοῦν τήν Πίστη καί τή σχέση τους μέ τήν Ἐκκλησία. Ἐνῶ, ὡς φαίνεται, μόνον οἱ κυβερνῶντες διεκδικοῦν τήν εἰλικρίνεια καί τό ἀνιδιοτελές τῶν προθέσεων καί ἐνεργειῶν των!

Δέν εἴμαστε ἀφελεῖς νά παραθεωροῦμε τίς δύσκολες ἰσορροπίες πού ἀπαιτοῦνται στή συνεργασία τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Πολιτεία. Ὅπως δέν ἐπιτρέπεται νά παραθεωρήσουμε ὅτι καί ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἄλλωστε ἀνέφερε ὀρθῶς ἐν προκειμένῳ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, δέν μπορεῖ νά ἀλλάζει τίς θέσεις πού ὑπαγορεύει ἡ Πίστη καί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Καί μπορεῖ ἡ δημοσιογραφική ἀσχετοσύνη ἤ θρασύτητα, ἄν ὄχι σκοπιμότητα, νά αὐθαιρετεῖ ὑποστηρίζοντας ὅτι "δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει "πόρτα" στήν Ἐκκλησία" (ὅπως χαρακτηριστικῶς ἀνέφερε ὁ κ. Εὐαγγελᾶτος στόν τηλεοπτικό σταθμό "Σκάϊ"), ὅμως οἱ πιστοί γνωρίζουν αὐτό πού ἐπί αἰῶνες ἐπαναλαμβάνει στή λατρευτική ζωή της ἡ Ἐκκλησία διά τῶν ἱερουργῶν της λέγουσα: "τάς θύρας, τάς θύρας ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν"! 

Διότι, ναί μέν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τόν ἐρχόμενον πρός Αὐτήν δέν θά τόν ἐκβάλει ἔξω, ἀρκεῖ ὅμως αὐτός νά προσέρχεται ἀποδεχόμενος πλήρως τήν Πίστη καί διδασκαλία Της καί ὡς ἁμαρτωλός νά ἀποδέχεται ἐν μετανοία τήν προβλεπομένη διόρθωση γιά τήν θεραπεία καί σωτηρία του. 

Καί ναί μέν οἱ πολιτικοί ἡγέτες καί ἡγετίσκοι ἐνδέχεται νά εἶναι τυφλοί ὁδηγοί τυφλῶν, ὧν ἡ τύχη ἀναμενομένη κατά τό Γραφικόν "τυφλός δέ τυφλόν ἐάν ὁδηγῆ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται" (Ματθ. ιε΄, 14), εἶναι ὅμως ἀποκαρδιωτικό καί οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας οἱ θεωρούμενοι ὡς "βλέποντες" νά ἀποδεικνύονται ἐπίσης τυφλοί, ὁμιλοῦντες ὅπως ἐκεῖνοι, ἐπιμένοντες δέ καί ἀπαιτοῦντες νά τούς ἀκολουθοῦν καί ὑπακούουν οἱ πιστοί στήν ἀδιέξοδη πορεία των.

Τροφή Για Σκέψη

 

Λαζαρίνες - Λευκοπηγή Κοζάνης

 Περιγραφή του εθίμου των Λαζαρίνων από τα χωριά Λευκοπηγή Κοζάνης και Σαρακήνα Γρεβενών, που γίνεται το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων. Μέρος των στίχων του τελευταίου τραγουδιού που ακούγεται η Δόμνα Σαμίου το κατέγραψε στην Αγία Παρασκευή Κοζάνης, το 1996. Γιοφύρι πα στη θάλασσα και σκάλα μες στα βάθη ανέβαιναν, κατέβαιναν, το Χάρο χαιρετούσαν. - Δείξε με Xάρε μ' δείξε με, πως θέλω να πεθάνω. - Την Kυριακίτσα πό 'ρχεται, την άλλη παραπάνω, αν έχεις άσπρα, φάγε τα, φλουριά χαρτζένεψέ τα κι αν έχεις κι άλογον καλό, περπάτια πανηγύρια.

Ο ΜΠΑΡΜΠΑΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΟΡΩΝΗ.

Οι ευρωεκλογές έρχονται και κάθε φορά που έρχονται ο Έλληνας θυμάται τον μπάρμπα που έχει η που ήθελε να έχει στην Κορώνη.

Η Ελληνική κοινωνία δυστυχώς είναι δομημένη πάνω σε αυτήν την φράση χρόνια τώρα, αλλά ας πούμε καλύτερα την ιστορία και πως όλα άρχισαν.

Στην δεκαετία του 1840 στην Κορώνη υπήρχε ένας δήμαρχος αρκετά ευκατάστατος που έλυνε και έδενε όταν όμως εξελέγη μέλος στην Εθνοσυνέλευση της Αθήνας στην θέση του δημάρχου ήθελε να προωθήσει τον ανιψιό του, έτσι λοιπόν έβαλε ένα πολεμικό καράβι στο λιμάνι να εκφοβίσει τους κατοίκους, επίσης νόθευσε τους εκλογικούς καταλόγους βάζοντας ονόματα μωρών αλλά και πεθαμένων για να κερδίσει ο ανιψιός ψήφους.

Τα τεχνάσματα δούλεψαν στην εντέλεια κι ο ανιψιός εξελέγη δήμαρχος κι έτσι ήταν ο πρώτος που είχε μπάρμπα στην Κορώνη με επιτυχία και από τότε αν και πέρασαν 184 χρόνια αυτή η συνταγή στην Ελλάδα είναι πάντα επιτυχημένη.

Η έννοια "έχει μπάρμπα στην Κορώνη" είναι συνυφασμένη με τις διασυνδέσεις, τις γνωριμίες, το βύσμα που επικρατούν στην Ελληνική μας κοινωνία κι έτσι οι μέτριοι, οι μουσίτσες, οι κομπιναδόροι, οι λακέδες, οι συμφεροντολόγοι, οι ανίκανοι, οι τεμπέληδες, οι ακαμάτηδες, τα παράσιτα και οι παντός είδους και καιρούς οι τοξικοί άνθρωποι κυριαρχούν και έχουν εξουσία στην κοινωνία μας.....

Εγώ για να μην γίνει καμμιά παρεξήγηση την ιστορία με τον μπάρμπα στην Κορώνη έγραψα και ουδεμία σχέση έχει με την πολιτική εξουσία και ποιοι μας κυβερνούν και εκλέγονται, ούτε ποιοι προωθούνται μέσω τηλεόρασης, ποιοι προωθούνται στο τραγούδι, στον αθλητισμό, στις πρωινές εκπομπές, στην δημοσιογραφία, στο lifeStyle....

Επίσης καμία σχέση δεν έχει με το πως εμείς οι πολίτες ψηφίζουμε

και το πώς την άλλη ημέρα με ευκολία κατηγορούμε αυτούς που εμείς ψηφίσαμε, άσε που όταν έρχονται οι εκλογές λέμε πάντα το αμίμητο "εμένα να μου κοπεί το χέρι αν τους ξαναψηφίσω άλλη φορά" που μάλλον τελικά πρέπει να έχουμε καμιά δεκαριά χέρια αφού συνέχεια τα κόβουμε κι αυτά ξαναφυτρώνουν....

Εγώ για την ιστορία λοιπόν του μπάρμπα απ΄την Κορώνη έγραψα που ουδεμία σχέση έχει ακόμα και με τον τρόπο που παίρνουν τα παιδιά μας τα 20αρια στο γυμνάσιο χωρίς να ξέρουν αν το Καρπενήσι δεν είναι νησί και το ψαρονέφρι δεν είναι ψάρι.

Επίσης δηλώνω ρητά και κατηγορηματικά ότι σίγουρα δεν εννοώ όσους από εμάς συνωστιζόμασταν στα πολιτικά γραφεία για έναν διορισμό, μια άδεια πολεοδομίας, μια μετάθεση του κανακάρη μας στον στρατό, ακόμα και για σβήσιμο μιας κλίσης για παράνομο παρκάρισμα κι αν κάτι τέτοιο έχει περάσει από το μυαλό σας απλώς θα σας πω ότι έχετε πονηρή και αρρωστημένη σκέψη.

Ζήτω ο μπάρμπας απ΄την Κορώνη και ζήτω σ' αυτούς που τον έχουν συγγενή τους.

Καλημέρα γείτονες κι εμείς εδώ στην Θεσσαλονίκη τον μπάρμπα τον λέμε θείο κι όταν λέμε μπάρμπα ο νούς μας πάει στην Βάνα Μπάρμπα η στο μπάρμπα Μητούση και που επίσης θυμώνουμε όταν κάποιος πιτσιρικάς μας φωνάζει στον δρόμο "μπάρμπα τι ώρα είναιςς;;" κι εμείς να απαντάμε μπαρμπαριά και Τούνεζι που θα με πεις εμένα μπάρμπα.

 

 θεία Ευτέρπη

Ορθόδοξοι Εβραίοι αντιμετωπίζουν Μεσσιανικούς Εβραίους

 Ο Τζεφ και ο Ελισαιέ είναι Εβραίοι πιστοί στον Ιησού που πήγαν στην Ιερουσαλήμ για να μοιραστούν τη Γραφή και τον Ιησού με τους θρησκευόμενους ορθόδοξους Εβραίους. Δείτε τις απαντήσεις τους. 

 

(*Όλοι οι ερωτηθέντες συμφώνησαν να κινηματογραφηθούν.) Η δια-Ιουδαϊκή διαμάχη σχετικά με τον Ιησού ως Μεσσία υπάρχει από την εποχή του Ιησού. Μοιραζόμαστε την πίστη μας στον Ιησού ως Εβραίοι με άλλους Εβραίους, με αγάπη και σεβασμό. Αγαπάμε τους Εβραίους αδελφούς και αδελφές μας, παρόλο που διαφωνούμε σχετικά με την πίστη μας. Προσευχόμαστε όλοι να αναγνωρίσουν τον Ιησού ως τον Εβραίο Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου. Στοιχεία της Καινής Διαθήκης από την Παλαιά Διαθήκη: Ιερεμίας 31:31-32 «Έρχονται μέρες», λέει ο Κύριος, «που θα κάνω καινούρια διαθήκη με το λαό του Ισραήλ και του Ιούδα. Δε θα έχει καμιά σχέση με τη διαθήκη που είχα κάνει με τους προγόνους τους την ημέρα που τους πήρα από το χέρι και τους οδήγησα έξω από τη Αίγυπτο. Εκείνοι δεν τήρησαν τη διαθήκη μου κι εγώ τους παραμέλησα. Προφητείες που δείχνουν τον Ιησού στην Παλαιά Διαθήκη - Ησαΐας 52:13 - Ησαΐας53:12 - Ψαλμός 22 - Ζαχαρίας 12:10 - Ψαλμός 2 - Γένεση 3:15 - Ησαΐας 9:6 - Ησαΐας 7:14

«Κι όταν τα είπε αυτά, κραύγασε με δυνατή φωνή: Λάζαρε βγες έξω!» (Ιωάν. ια΄ 43).

 

Και τη θυγατέρα του Ιαείρου όταν ανέστησε και όταν έδωσε πάλι ζωή στον γιο της χήρας δεν φαίνεται να έκραξε με δυνατή φωνή, αλλά κρατώντας το χέρι και με ήρεμη φωνή, στη μεν θυγατέρα είπε «Κοριτσάκι σήκω» (Ματθ. θ΄ 25), στον δε γιο «Σου λέω σήκω επάνω» (Λουκ. ζ΄ 14). Εδώ όμως, στον Λάζαρο φώναξε με δυνατή φωνή. Γιατί; Διότι εκείνοι είχαν πρόσφατα πεθάνει και η ψυχή τους βρισκόταν πλησίον του σώματος (διότι φωνή των πατέρων μας πείθει πως μέχρι την τρίτη ημέρα η ψυχή επισκέπτεται το σώμα της), την ψυχή όμως του Λαζάρου καλώντας την από μακρυά, έκραξε με δυνατή φωνή. Και επειδή είχε πει πριν στους Ιουδαίους «πως πλησιάζει ο καιρός, έφτασε κιόλας, που οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού, και όσοι την ακούσουν θα ζήσουν» (Ιωάν. ε΄ 25), εκπληρώνει την υπόσχεση. Και με την ισχυρή φωνή χαρίζει ζωή στον νεκρό, για να γίνει γνωστό ότι, όπως ακριβώς ο Πατέρας, έτσι και ο Υιός, σ’ όποιον θέλει δίνει ζωή. Αυτή η φωνή θα ακουστεί σαν σάλπιγγα κατά την τελευταία ημέρα και θα αναστηθούν οι νεκροί. Ίσως πάλι ο Χριστός να κραύγασε με δυνατή φωνή, θέλοντας να επισημάνει πως ο λόγος Του είναι δραστήριος και μέγας και ισχυρός. Διότι ήταν τόσο μεγάλη η δύναμη της φωνής ώστε αφανίστηκε η δύναμη του άδη, και γρήγορα η ψυχή εμφανίστηκε μέσα από τους νεκρούς, το δε σώμα που ήδη είχε διαλυθεί, με δύναμη οικοδομήθηκε, και με όλα αυτά πραγματοποιούνταν αυτό το μεγάλο θαύμα, το υπερφυσικό και ανέλπιστο. Διότι δεν αναστήθηκε από αρρώστια κάποιος που βρισκόταν στις τελευταίες του αναπνοές, όπως ο δούλος του εκατόνταρχου, ούτε ζωογονείται παιδάκι που μόλις πέθανε, όπως το κοριτσάκι του αρχισυναγώγου, ούτε νεαρός που πρόκειται σε λίγο να οδηγηθεί στον τάφο και επιστρέφει ζωντανός από τη σορό, όπως έγινε στην πόλη Ναΐν, αλλά ένας άνδρας ήδη ηλικιωμένος, νεκρός από πολύ πριν και προχωρημένος στη σήψη της γης και πεσμένος από την ανάγκη του σώματος, με μια πρόσκληση επανέρχεται προς τη ζωή και βγαίνει και έρχεται, ενώ είναι δεμένος με υφασμάτινες ταινίες. Διότι, το να είναι δεμένος στα χέρια και τα πόδια και σκεπασμένος στο πρόσωπο με κάλυμμα, και όντας έτσι να βαδίζει τρέχοντας, ήταν θαύμα όχι μικρότερο της αναστάσεως. Προστίθεται στο γεγονός και άλλο παραδοξότερο. Επειδή υπήρχε συνήθεια στους Ιουδαίους με σμύρνη και αλόη να ενταφιάζουν, για να διατηρούνται τα σώματα των νεκρών, και αυτά είναι κολλητικά και δυσκολοαπόσπαστα, πρέπει κανείς να σκεφτεί πόσο μεγάλη ήταν η δύναμη του λόγου η οποία αυτά τα ξεχώρισε εύκολα από το σώμα. Και γι’ αυτό βέβαια είπε σ’ εκείνους ο Χριστός να λύσουν τον αναστημένο με τα λόγια: «Λύστε τον και αφήστε τον να περπατήσει» (Ιωάν. ια΄ 44), ώστε αν κάποιοι απιστούσαν να βεβαιωθούν με όλες τους τις αισθήσεις. Με τη φωνή τους και δείχνοντας τον τάφο έλεγαν «έλα να δεις», και με τα μάτια, αναγνωρίζοντας τον νεκρό και βλέποντας την ανάσταση, με την ακοή ακούγοντας τη μεγάλη και δυνατή φωνή του Χριστού: «Λάζαρε βγες έξω», και αισθανόμενοι με την όσφρηση τη δυσοσμία, όταν σηκώθηκε ο λίθος, και με την αφή λύνοντας του δεμένου τα χέρια και τα πόδια και το κάλυμμα που σκέπαζε το πρόσωπο. Η δυνατή, λοιπόν, εκείνη φωνή του Χριστού σήμαινε το κήρυγμα του Ευαγγελίου, με το οποίο η ανθρώπινη φύση, που ήταν δεμένη χειροπόδαρα με τα σχοινιά της αμαρτίας, και ήταν νεκρή στην σορό της απιστίας, ήλθε προς της αληθινή ζωή, καθώς της αφαιρέθηκε το κάλυμμα από τα μάτια, δηλαδή από το πυκνό νέφος που σκοτείνιαζε το φως της ψυχής, και αφού από αυτά λύθηκε από τους αποστόλους και διδασκάλους αφέθηκε να πορεύεται προς τη μακάρια ζωή. Και είναι βέβαια καλό, και να οδηγηθεί η ιστορία και προς πιο ηθική έννοια, έστω κι αν ο λόγος γίνεται μακρύτερος.

Ο Λάζαρος, λοιπόν, είναι ο νους μας, που είναι φίλος του Χριστού, γιατί βέβαια δημιουργήθηκε σύμφωνα με την εικόνα Εκείνου. Η Μάρθα πάλι, που το όνομά της μεταφράζεται «κοπιώσα» σημαίνει τη σάρκα. Η Μαρία, που σημαίνει «κυρία», είναι σύμβολο της ψυχής. Διότι αυτή είναι η κυρία του σώματος. Αυτές πρέπει να θρηνούν, όταν ο νους γλιστρήσει στον θάνατο της αμαρτίας παίρνοντας μαζί του ως Ιουδαίους, για να θρηνούν, την εξομολόγηση των αμαρτημάτων. Διότι αυτό σημαίνει το όνομα του Ιουδαίου. Κλαίγοντας, λοιπόν, οπωσδήποτε θα εμφανιστεί ο Κύριος και με το Ευαγγέλιο θα φωνάξει και θα σηκώσει την πώρωση και θα καλέσει έξω από την πτώση τον νεκρό που δεν ενεργεί και εφαρμόζει τις τέσσερις αρετές που φωτίζουν, ώστε αφού πετάξει μακριά την αμαρτία που βράζει, κι αφού λυθεί από τους Αγγέλους και τους Ιερείς, να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Σωτήρα, και να μυηθεί στη γνώση της Αγίας Τριάδας, να τρέχει συνεχώς με πόθο προς Εκείνην, διότι σ’ Αυτήν την Τριάδα πρέπει να εκδηλώνεται τιμή και δοξολογία στους ατέλειωτους αιώνες Αμήν.

ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΚΕΡΑΜΕΥΣ

Η ζωή εν τάφω

Tὀ χαστούκι τῆς Βίας καὶ ἡ Βία τῆς ἐξουσίας

 Εἶμαι κι έγὼ ἐνάντια στὴν Βία - στὴν βία τῶν ἐμβολίων, τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, τῆς πλαστικῆς διατροφῆς, τῆς εἰκονικῆς ζωῆς,

τῆς ἰδιωτικοποιήσεως τοῦ νεροῦ, τῶν δυνάμεων καταστολῆς, τῆς παραποίησης τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἱστορίας, τῆς ὀλιγαρχίας καὶ τῆς τυραννίας.

Ἕνα χαστούκι δὲν εἶναι Βία - ὅποιος ψηφίζει  ΝΑΙ  σὲ νόμους ἀντιχριστιανικοὺς καὶ ἀντιλαϊκούς, θέτει ἐαυτὸν ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ Δημοκρατίας, καὶ 

πολὺ πιθανόν, νὰ φάῃ καὶ τὰ χαστούκια του, πρὸς συμμόρφωσιν.

ΒΙΑ εἶναι ἡ κατακρεούργησις τῆς γλῶσσας, ἡ αὐθαίρετη κατάργησις τόνων καὶ πνευμάτων, ἡ κατάργησις τῆς τρίτης κλίσεως τῶν ὀνομάτων, ἡ κατάργησις τῆς Δοτικῆς καὶ τῆς Κλιτικῆς πτώσεως, οἱ μεταλλάξεις τῶν ἐπιρρημάτων σὲ ἐπίθετα, ἡ ἐπιβολὴ τοῦ Πώ Πώ ! σὲ ποπὸ καὶ τοῦ κοκκάλου σὲ κόκαλο ( ἆραγε ὁ κόκκος καὶ ὀ κόκκινος τί θὰ ἀπογίνουν ;; καὶ στὸ «ἀπ' τὰ κόκκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά » τί θὰ ἀπομείνει;; ( μὲ τὶς ἀποτεφρώσεις, τὰ κόκκαλα ἐπειδὴ δὲν καίγονται, μπαίνουν στὸ μπλεντεράκι καὶ τὰ κάνουνε σκόνη - ὅλα σκόνη λοιπόν, μαζὶ μὲ τὴν διαολόσκονη ποὺ μᾶς στέλνουν, χωρὶς νὰ ἔχουμε Νοτιάδες, ἀπὸ τὴν Ἀφρική.)

ΒΙΑ εἶναι τὰ ἑκατομύρια ἀλλογενῶν ποὺ μὲ ἄνεση κατακλύζουν τὶς γειτονιὲς καὶ τοὺς δρόμους, καὶ ποὺ Κυριακὰς καὶ ἑορτάς, ἔχουν τὰ μαγαζιά τους ἀνοικτά, μέχρι τὶς 2 τὴν νύκτα, ΒΙΑ εἶναι, τὸ νὰ μὴν ἀκούω ἑλληνικά, λὲς καὶ ἔχω ξενιτευθεῖ.

ΒΙΑ εἶναι, ἡ Δυτικὴ μουσικὴ μὲ τὰ 12 ἴσα μέρη ποὺ μᾶς ἐπιβλήθηκε, κάνοντας πέρα τὴν πλούσια ἑλληνικὴ μουσική, μὲ τὰ 72 ἄνισα μέρη.

ΒΙΑ εἶναι, ἡ ΔΕΗ ποὺ μὲ ἀναγκάζει νὰ τὴν διακόψω, ἐπειδὴ δὲν μπορῶ νὰ τὴν πληρώσω. ΒΙΑ εἶναι ἡ στέγη ποὺ δὲν ἔχω, διότι τὸ ἐνοίκιο εἶναι μεγαλύτερο 

ἀπὸ τὸν μισθό μου. 

ΒΙΑ εἶναι, οἱ συνεχεῖς ἀπειλὲς γιὰ πανδημίες ποὺ ἔρχονται, γιὰ σεισμοὺς ποὺ θὰ γίνουν, γιὰ πολέμους ποὺ ἁπλώνονται, γιὰ φωτιὲς ποὺ ὅλα θὰ τὰ κάψουν, γιὰ πλημμύρες ποὺ ὅλα θὰ τὰ πνίξουν, ΒΙΑ εἶναι, οἱ ἀνεμογεννήτριες ποὺ «φυτρώνουν» στὶς κορφὲς τῶν βουνῶν  καὶ τὰ φωτοβολταϊκὰ ποὺ «σπέρνονται» στοὺς κάμπους. ΒΙΑ εἶναι, ὁ χλευασμὸς τῆς Πίστεώς μου καὶ τῆς Πατρίδας μου, τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἡρώων μου, καὶ τοῦ Ἁγίου Φωτός μου.

ΒΙΑ εἶναι ὅσα ἔγιναν στὸ ΜΑΤΙ καὶ στὰ ΤΕΜΠΗ, ὅσα ἔγιναν στὸν Ἔβρο, στὴν Ρόδο καὶ στὸν Θεσσαλικὸ κάμπο, ΒΙΑ εἶναι τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας ποὺ δόθηκε 

ὡς ὄνομα ἔθνους στοὺς Σλαβοἀλβανοβούλγαρους, ΒΙΑ εἶναι, ὅσα «ψήνονται» στὸ Αἰγαῖο.

Ἄν ὀνοματίζεται μὲ ἀποστροφή, ΒΙΑ, ἕνα χαστούκι συνέσεως, τότε, πῶς θὰ ὀνοματίσετε ὅλα ὅσα βιαίως στὸ κεφάλι σας ἀναπόφευκτα θὰ πέσουν, καθ 'ὅτι, 

ἡ Ἄτη, ἡ Ὕβρις, ἡ Νέμεσις καὶ ἠ Τίσις, ἀκολουθοῦν τὴν πορεία τους, Νομοτελειακῶς !

Καλοί μου ( κατ' εὐφημισμόν) ἄνθρωποι, Μετανοεῖστε- μαζί σας κι ἐγὼ - ἐπειδὴ τὸ « Τὸ ἁμαρτάνειν ἀνθρώπινον, τὸ μετανοεῖν Θεῖον, τὸ δὲ ἐμμένειν τῇ ἁμαρτία, δαιμονικόν» γιὰ νὰ μὴν σᾶς πάρει αὐτὸς ποὺ προσκυνᾶτε.

Ταχτσόγλου Καλλιόπη, ἠθοποιός

Η Ρωμιοσύνη στη Συρία και στο Λίβανο

 Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης. 

Ένα στοιχείο που μας θύμισε ο Ραφαήλ (Rafe Iza) Ρωμιός από τη Συρία στη χθεσινή εκπομπή είναι η μελέτη του Synvet, όπου το 1878 στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας είχαν καταγραφεί 125.000 Έλληνες. Πέραν αυτών υπήρχαν και 35.000 «Ελληνοκαθολικοί».

Η  παραπάνω εκπομπή  την οποία οργάνωσα εγώ με καλεσμένους τον Γιώργο Μανωλόπουλο, από το ΔΣ της Επιτροπής Ελληνισμού και τον Ραφαήλ Ηλία Ήσσα, Ρωμιό με καταγωγή από τη Συρία και κάτοικο Σουηδίας)

Για να γίνει μία σύγκριση του αριθμού και να γίνει αντιληπτός καλύτερα, στην ίδια μελέτη, οι Έλληνες της Θεσσαλίας (η οποία προσαρτήθηκε στην Ελλάδα 3 χρόνια αργότερα, το 1881) είχε 247 χιλιάδες Έλληνες, δηλαδή περίπου διπλάσιους. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι μιλάμε για υψηλά νούμερα.

Λέω ότι μας θύμισε, διότι η μελέτη αυτή μας είναι γνωστή και μπορείτε να την βρείτε ολόκληρη στον γνωστό σύνδεσμο με τις πηγές που είχα ανακαλύψει την περίοδο 2018/19 και διαθέτω δωρεάν.

Εδώ ο κατάλογος – https://www.antibaro.gr/article/21535
Εδώ ο σύνδεσμος στην εν λόγω μελέτη – https://drive.google.com/file/d/1nn-boYcRZmHjFkGz-u_p_t0RLNqQUk6p/view

«Τι απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι;», αναρωτιέται με καημό.

Ξεχασμένοι Έλληνες, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ζουν ανάμεσα σε άραβες που η ιδεολογία του αραβισμού προσπάθησε να τους αφομοιώσει και σήμερα στη Συρία και στον Λίβανο πλησιάζουν το 1 εκατομμύριο, χώρια η Διασπορά τους σε όλον τον κόσμο, και ειδικά στη Νότια Αμερική. Διψούν για Ελλάδα.

Πρέπει κι αυτούς να τους σκεπάσει η Ελλάδα. Κανονικά όμως και με όλες τις τιμές.

Πώς; Ως εξής:

1. Να ζητήσει αναγνώρισή τους ως μειονότητα και όχι ως θρησκευτική σέχτα εντός των Αράβων
2. Να τους δώσει διεθνή φωνή (εδώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο)
3. Να στηρίξει περισσότερα ελληνικά σχολεία (τα οποία σήμερα στηρίζει μόνο το Πατριαρχείο Αντιοχείας)
4. Να στηρίξει ανταλλαγές επισκέψεων με μαθητές από τη Συρία και τον Λίβανο στην Ελλάδα, αλλά και μαθητές από την Ελλάδα εκεί
5. Να ενθαρρύνει πολιτιστική, κοινωνική, αλλά και οικονομική συνεργασία της Ελλάδας με την περιοχή αυτή

 

Ένα εξαιρετικό δίδαγμα για όλους τους Έλληνες που παρήχθη από την εκπομπή ήταν η απάντησή του όταν ρωτήθηκε για το πώς βλέπει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Παρόλο που ρωτήθηκε να σχολιάσει την σημερινή κατάσταση και τις επιπτώσεις της στην παγκόσμια ειρήνη, ο άξονας σκέψης του δεν ξέφυγε ούτε χιλιοστό από τους Έλληνες της Παλαιστίνης.

Είπε ότι πρόκειται για μειονότητα μέσα στη μειονότητα, η οποία θα έχει κακή τύχη, όποιος και αν βγει κερδισμένος από την κλιμακούμενη βία.

Μας επανέφερε λοιπόν εκεί που θα έπρεπε να είμαστε όλοι μας στα διεθνή θέματα και στους πολέμους που ξεσπούν γύρω μας.

Ο νους μας να μένει προσκολλημένος στους συγγενείς πληθυσμούς, στους Έλληνες και στους Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Να μην παρασυρόμαστε από οπαδοποίηση και ταύτιση με τη μία πλευρά σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα που θα μας κάνει να χαρούμε αν κερδίσει ή να στεναχωρηθούμε αν χάσει. Μέριμνά μας να είναι οι ελληνικοί πληθυσμοί και όχι οι χώρες ή οι ηγέτες τους.

Η προσπάθεια εξωστρέφειας της Ελλάδας στις εκπομπές που έχω αναλάβει θα συνεχιστεί τις επόμενες εβδομάδες με καλεσμένο έναν φιλόλογο από τους ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας.

 πηγή

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΕΡΗΜΙΤΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ

Μεταξύ της Μονής Μεγίστης Λαύρας και της Σκήτης των Καύσο καλυβίων, στην περιφέρεια αυτή, ασκήτευε ένας ερημίτης, γνωστός με το όνομα Πανάρετος, ό όποιος μια μέρα, μετά από την καθιερωμένη προσευχή και τον κανόνα του,του ήρθε ή ιδέα να φτιάξει, μπροστά στη σπηλιά του, ένα μικρό κηπάκι,για να έχει σωματική άσκηση και απασχόληση και λίγη παράκληση από τα κηπευτικά πού θα καλλιεργούσε.

Μετά από πολλές μέρες αγώνα και με πολύ κόπο, επειδή τα μέρη εκείνα είναι πετρώδη, έσκαψε αρκετό μέρος και έφτασε σε ένα σημείο πού βρήκε μια πλάκα,ή οποία τον δυσκόλευε να προχωρήσει.

Ήταν βραδάκι, ό Γέροντας αυτός, από την πολλή εργασία κουράστηκε και είπε με τη σκέψη του να σταματήσει ως εκεί το σκάψιμο.

Ή περιέργεια όμως να μάθει, τι πλάκα είναι εκείνη και τι κρύβει μέσα,

δεν τον άφηνε ήσυχο κι έτσι πήρε ένα σίδερο,

το έβαλε σε μια γωνιά κι όταν σήκωσε λίγο την πλάκα, βγήκε από μέσα εύωδία άρρητη,πλημμύρισε όλος ό τόπος από ουράνιο άρωμα.

Ό ήλιος, από ώρα είχε βασιλέψει κι έπαιρνε να σκοτεινιάζει,

τότε ό Γέροντας ερημίτης εκείνος, ξέχασε την κούραση πού είχε

και βάλθηκε να σηκώσει όλη την πλάκα, την οποία τελικά κατόρθωσε να σηκώσει και τι να δει μέσα; Ή πλάκα έκρυβε κανονικό τάφο μέσα στον όποιον ήταν σώμα σε σχήμα κοιμωμένου άνθρωπου,

πού ήταν ντυμένος Ιερά άμφια,ποιος ξέρει από πόσα χρόνια και φαινόταν σαν να είχε πεθάνει και ενταφιασθεί την προηγούμενη μέρα.

Στο μέρος εκείνο, μόνο ό Γέρων Πανάρετος είχε πολλά χρόνια πού ασκήτευε και δεν έτυχε να γνωρίζει κανείς εκεί γύρω,

πού είχανε, άλλος 50 κι άλλος 60 χρόνια ασκητική ζωή

και κανείς τους δε γνώριζε τίποτα για την άσκηση

ή το θάνατο μεγάλου ασκητή και ερημίτη, όπως έδειχνε να ήταν ό ευλογημένος αυτός Άγιος.

Ό ερημίτης Μοναχός Πανάρετος, από τη χαρά για το εύρημα του

κι από την πολλή εύωδία πού έβγαινε από το άγιο εκείνο λείψανο,

έμεινε για πολλή ώρα ακίνητος, κατάπληκτος, κι όταν συνήλθε, από την πρώτη αυτή συγκίνηση, άρχισε με δάκρυα να προσεύχεται,

να παρακαλεί και να λέγει: «Άγιε του Θεού σε ευχαριστώ πού φανερώθηκες σε μένα τον ανάξιο και αμαρτωλό, παρακαλώ την αγιοσύνη σου, πες μου ποιος είσαι; και πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε πού τελείωσες τον Ιερό αγώνα σου;

Πού αφήκες τον έρημο τούτο τόπο και βρίσκεσαι στην αιώνια μακαριότητα; Έφ’ όσον ευδόκησε ό Θεός να σε βρω κι αξιώθηκα να δω την όψη σου, πες μου σε παρακαλώ ποιο είναι τ’ όνομά σου;»

Για μια στιγμή σκέφτηκε πώς πρέπει να πάει στο Μοναστήρι της Λαύρας, να αναφέρει το γεγονός και να ‘ρθουν οι Πατέρες της Μονής να παραλάβουν το άγιο αυτό λείψανο,

με δόξες και τιμές όπως πρέπει σε έναν τέτοιο μεγάλο άγιο.

Μ’ αύτη τη σκέψη, προσευχόμενος, έμεινε πολλές ώρες ό Γέρων Πανάρετος.

Κόντευε να ξημερώσει, από τον πολύ κόπο και την αγρυπνία, απόκαμε,τον πήρε για λίγο ένας ελαφρός ύπνος

και τότε βλέπει τον Άγιο αυτόν να παρουσιάζεται μπρος του και με αυστηρό ύφος να του λέγει:

«— Δε μου λες αββά, τι σκέφτεσαι να κάνεις;»

Ό Γέρων, με πολύ φόβο απάντησε:

«— Άγιε του Θεού, σκέφτηκα να ειδοποιήσω, άμα φέξει ό Θεός την ήμερα, το Μοναστήρι της Λαύρας,για ναρθούν να σε πάρουν και να μην είσαι ‘δώ στην έρημο περιφρονημένος!»

Ό άγιος, πού ή στολή του έλαμπε σαν τον ήλιο, του είπε με αυστηρό και πάλι ύφος:

«— Δε μου λες Γέροντα, μαζί κάναμε εδώ τους αγώνες και την υπομονή, πού θέλεις εσύ να κανονίσεις για μένα και το λείψανο μου;

Πώς θέλεις τώρα να με πάρουν από τον άγιο τούτο τόπο, στον όποιον, με τη δύναμη και τη χάρι του Θεού, αγωνίστηκα να -τον αποκτήσω

περισσότερα από 50 χρόνια σκληρής και στερημένης ζωής;

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να διαταράξεις τη μακαριά ησυχία, πού με τη δωρεά του Θεού το σώμα μου απολαμβάνει εδώ,ως την ήμερα τη μεγάλη εκείνη και επιφανή, της Δευτέρας του Χριστού ενδόξου παρουσίας,πού θα λάβει ή ψυχή με το σώμα την αιώνια αμοιβή, από τον Δίκαιο μισθαποδότη και Κριτή Δεσπότη Χριστό και Θεό μας.

Και τώρα σε παρακαλώ να βάλεις πάλι την πλάκα στη θέση της, όπως τη βρήκες και μέχρι την ήμερα πού θα σε πάρει ό Κύριος από τη ζωή αυτή,δε θα φανερώσεις τίποτα, από όσα είδες και άκουσες! Πρόσεξε, αν παρακούσεις θα πάθεις μεγάλο κακό από τον Κύριο».

Μ’ αυτά ξύπνησε ό Γέρο – Πανάρετος τρομαγμένος και παρακάλεσε τον άγνωστο και ανώνυμο εκείνον άγιο,να τον συγχωρέσει και θα κάνει κατά την επιθυμία του.

Κάλυψε αμέσως τον τάφο, όπως του είπε ό άγιος και όταν γέρασε πολύ,άφησε το μέρος εκείνο και πήγε στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων οπού έζησε αρκετά χρόνια.

Ό Γέρο – Πανάρετος, πού είδε με τα μάτια του και έζησε το γεγονός αυτό,όταν προείδε το θάνατο του, τις τελευταίες μέρες της ζωής του, κάλεσε τους Πατέρες της Σκήτης, στους οποίους έκαμε γνωστό το γεγονός αυτό,χωρίς να φανερώσει λεπτομέρειες και την ακριβή τοποθεσία..

Έτσι από το επιτίμιο αυτό του αγίου εκείνου ερημίτη, έμεινε και θα μείνει για πάντα άγνωστος, ό ευλογημένος και χαριτωμένος εκείνος Μοναχός και άγιος Ασκητής,στους ανθρώπους, άλλα γνωστός και με μεγάλη παρρησία στο Θεό.

Καποιος μεγαλος ασκητης τα παλια χρονια, πολλές φορές, στο Κυριακο της Αγίας Αννης και στο Κυριακο της Νέας Σκήτης, έβλεπε νοερως τους κεκοιμημένους Πατέρεςνα είναι μαζεμένοι, λαμπροφορεμένοικαι οι Ιερωμένοι να λάμπουν με τις στολές τους και όλους εκείνους να τους σκεπάζει φωτεινή νεφέλη και δόξα Κυρίου ανεκδιήγητη.

Η Δημοκρατία....έν Ελλάδι!

Ότι γίνετε στην Ελλάδα μας ήταν προμελετημένο από πολλα χρονια πριν,Ο Κίσινγκερ είχε πει το πώς μας ήθελε..

Έχετε θάρρος..

Γιατί δίχως όμως το θέλημα του Θεού,

μια πέτρα δεν μετακινείται από την θέση της

και ένα φύλλο από το δέντρο δεν σαλεύει να πέσει στη γη.

Άγιον Όρος: Σκήτη Ξενοφώντος

Ο Άγιος Σωφρόνιος_Να είστε όλοι και όλες συνετοί και προσεκτικοί σε αυτό που λέω: να μη σκέπτεστε άσχημα για τους άλλους!

 

Ακόμη και μεταξύ αυτών που δεν προσεύχονται υπάρχει μία ψυχολογική ευαισθησία και αισθάνονται τα ψυχικά κύματα,

την ψυχική ενέργεια που εκπέμπουν οι άλλοι.

Κανείς δεν αντιλαμβάνεται τίποτε,

δεν ακούει λόγια,

δεν βλέπει χειρονομίες.

Ό,τι γίνεται, γίνεται μυστικά,

η ζωή όμως μπορεί να καταστρέφεται...

Θα σας δώσω τώρα ένα παράδειγμα που δεν είναι τόσο ευχάριστο.

Υπάρχει ένα ζώο η μεφίτις (ο ασβός), το οποίο για να εξασφαλίσει την ησυχία του εκπέμπει κάποιες φορές ένα υγρό που έχει μια ανυπόφορη δυσωδία, ακόμη και για τα μεγάλα ζώα.

Το ίδιο το ζώο αντέχει την οσμή αυτή με ευχαρίστηση.

 

Μεταξύ των ανθρώπων συμβαίνει επίσης μερικοί να δημιουργούν μία ατμόσφαιρα σαν αυτή που δημιουργεί η μεφίτις,με αποτέλεσμα να καθιστούν την ατμόσφαιρα γύρω τους ανυπόφορη, έτσι που να μην μπορεί κανείς ούτε να αναπνέει.

Αυτοί οι ίδιοι είναι ευχαριστημένοι στη σκέψη της υπεροχής τους.

Να είστε όλοι και όλες συνετοί και προσεκτικοί σε αυτό που λέω:

να μη σκέπτεστε άσχημα για τους άλλους!

*πηγή από το βιβλίο _ Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας

 

«Ποῦ τεθείκατε αὐτόν; λέγουσι αὐτῷ· Κύριε ἔρχου καὶ ἴδε. Ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς». (Ἰω. 11, 35)

 

Ἡ Βηθανία, ἡ πατρίδα τοῦ Λαζάρου, εἶναι τὸ σύμβολο ὅλου τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ πατρίδα τοῦ καθενός. Ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς δημιουργήθηκε νὰ εἶναι φίλος τοῦ Θεοῦ καὶ κλήθηκε σ’ αὐτὴ τὴ θεϊκὴ Φιλία ποὺ εἶναι ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἡ κοινωνία μαζί Του, ἡ συμμετοχὴ στὴ ζωή Του. «Ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων» (Ἰω. 1, 4). Καὶ ὅμως αὐτὸς ὁ φίλος (ὁ ἄνθρωπος), τὸν ὁποῖο τόσο ἀγαπάει ὁ Θεὸς καὶ τὸν ὁποῖο μόνο ἀπὸ ἀγάπη δημιούργησε, δηλαδὴ τὸν ἔφερε στὴ ζωή, τώρα καταστρέφεται, ἐκμηδενίζεται ἀπὸ μία δύναμη ποὺ δὲν τὴ δημιούργησε ὁ Θεός: τὸ θάνατο. Ὁ Θεὸς συναντάει μέσα στὸν κόσμο, ποὺ Αὐτὸς δημιούργησε, μία δύναμη ποὺ καταστρέφει τὸ ἔργο Του καὶ ἐκμηδενίζει τὸ σχέδιό Του. Ἔτσι ὁ κόσμος δὲν εἶναι πιὰ παρὰ θρῆνος καὶ πόνος, δάκρυα καὶ θάνατος.

Πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτό;

 Πῶς συνέβηκε κάτι τέτοιο; Αὐτὰ εἶναι ἐρωτήματα ποὺ διαφαίνονται στὴ λεπτομερῆ διήγηση ποὺ κάνει ὁ Ἰωάννης στὸ Εὐαγγέλιό του γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὅταν ἔφτασε στὸν τάφο τοῦ φίλου Του Λαζάρου. «Ποῦ τεθείκατε αὐτόν; λέγουσι αὐτῷ· Κύριε ἔρχου καὶ ἴδε. Ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς». (Ἰω. 11, 35). Γιατί, ἀλήθεια, ὁ Κύριος δακρύζει βλέποντας τὸ νεκρὸ Λάζαρο ἀφοῦ γνωρίζει ὅτι σὲ λίγα λεπτὰ ὁ ἴδιος θὰ τοῦ δώσει ζωή; Μερικοὶ Βυζαντινοὶ ὑμνογράφοι βρίσκονται σὲ ἀμηχανία σχετικὰ μὲ τὸ ἀληθινὸ νόημα αὐτῶν τῶν δακρύων. Μιλᾶνε γιὰ δάκρυα ποὺ χύνει ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἡ δύναμη τῆς ἀνάστασης ἀνήκει στὴ θεϊκή Του φύση. Ἡ Ὀρθόδοξη ὅμως Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει ὅτι ὅλες οἱ πράξεις τοῦ Χριστοῦ ἦταν «Θεανδρικές», δηλαδὴ θεϊκὲς καὶ ἀνθρώπινες ταυτόχρονα. Οἱ πράξεις Του εἶναι πράξεις ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ Θεοῦ-Ἀνθρώπου, τοῦ σαρκωμένου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὐτός, λοιπόν, ποὺ δακρύζει δὲν εἶναι μόνο Ἄνθρωπος ἀλλὰ καὶ Θεός, καὶ Αὐτὸς ποὺ καλεῖ τὸν Λάζαρο νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν τάφο δὲν εἶναι μόνο Θεὸς ἀλλὰ καὶ Ἄνθρωπος ταυτόχρονα. Ἑπομένως αὐτὰ τὰ δάκρυα εἶναι θεία δάκρυα. Ὁ Ἰησοῦς κλαίει γιατί βλέπει τὸ θρίαμβο τοῦ θανάτου καὶ τῆς καταστροφῆς στὸν κόσμο τὸ δημιουργημένο ἀπὸ τὸν Θεό.

«Κύριε, ἤδη ὄζει…», λέει ἡ Μάρθα καὶ μαζί της oἱπαρεστῶτες Ἰουδαῖοι, προσπαθώντας νὰ ἐμποδίσουν τὸν Ἰησοῦ νὰ πλησιάσει τὸ νεκρό. Αὐτὴ ἡ φοβερὴ προειδοποίηση ἀφορᾶ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ὅλη τὴ ζωή. Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς. Αὐτὸς κάλεσε τὸν ἄνθρωπο νὰ ζήσει μέσα στὴ θεία πραγματικότητα τῆς ζωῆς καὶ ἐκεῖνος τώρα «ὄζει» (μυρίζει ἄσχημα). Ὁ κόσμος δημιουργήθηκε νὰ ἀντανακλᾶ καὶ νὰ φανερώνει τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκεῖνος «ὄζει»…

Στὸν τάφο τοῦ Λαζάρου ὁ Θεὸς συναντᾶ τὸ Θάνατο, τὴν πραγματικότητα ποὺ εἶναι ἀντὶ-ζωή, ποὺ εἶναι διάλυση καὶ ἀπόγνωση. Ὁ Θεὸς συναντᾶ τὸν ἐχθρό Του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀπέσπασε τὸν κόσμο Του καὶ ἔγινε ὁ ἴδιος «ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου». Καὶ ὅλοι ἐμεῖς ποὺ ἀκολουθοῦμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καθὼς πλησιάζει στὸν τάφο τοῦ Λαζάρου, μπαίνουμε μαζί Του στὴ «δική Του ὥρα» («ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα…»)· στὴν ὥρα γιὰ τὴν ὁποία πολὺ συχνὰ εἶχε μιλήσει καὶ τὴν εἶχε παρουσιάσει σὰν τὸ ἀποκορύφωμα, τὸ πλήρωμα ὁλοκλήρου τοῦ ἔργου Του.

Ὁ Σταυρός, ἡ ἀναγκαιότητά του καὶ τὸ παγκόσμιο νόημά του ἀποκαλύπτονται μὲ τὴν πολὺ σύντομη φράση τοῦ Εὐαγγελίου: «καὶ ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς…». Τώρα μποροῦμε νὰ καταλάβουμε γιατί δάκρυσε : ἀγαποῦσε τὸ φίλο Του Λάζαρο καὶ γι’ αὐτὸ εἶχε τὴ δύναμη νὰ τὸν φέρει πίσω στὴ ζωή. Ἡ δύναμη τῆς Ἀνάστασης δὲν εἶναι ἁπλὰ μία θεϊκὴ «δύναμη αὐτὴ καθ’ ἑαυτήν», ἀλλὰ εἶναι δύναμη ἀγάπης, ἢ μᾶλλον ἡ ἀγάπη εἶναι δύναμη.

Ὁ Θεὸς εἶναι Ἀγάπη καὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι Ζωή. Ἡ Ἀγάπη δημιουργεῖ Ζωή… Ἡ Ἀγάπη, λοιπόν, εἶναι ἐκείνη ποὺ κλαίει μπροστὰ στὸν τάφο καὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἐκείνη ποὺ ἐπαναφέρει τὴ ζωή. Αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τῶν θεϊκῶν δακρύων τοῦ Ἰησοῦ. Μέσα ἀπ’ αὐτὰ ἡ ἀγάπη ἐνεργοποιεῖται καὶ πάλι· ἀναδημιουργεῖ, ἀπολυτρώνει, ἀποκαθιστᾶ τὴ σκοτεινὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου: «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω!..» Προσταγὴ ἀπολύτρωσης. Κάλεσμα στὸ φῶς. Ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου εἶναι τὸ προοίμιο καὶ τοῦ Σταυροῦ, σὰν τὴ μέγιστη θυσία τῆς ἀγάπης, καὶ τῆς Ἀνάστασης, σὰν τὸν τελικὸ θρίαμβο τῆς ἀγάπης.

+ π.Αλέξανδρος Σμέμαν

Άγιος ΙΩ Χρυσόστομος_ "Η απλότητα είναι ένας δρόμος που οδηγεί στη φιλοσοφημένη ζωή. Κανένας δεν είναι τόσο καλός και ωραίος στην ψυχή όσο ο απλός."

«Ἑλληνικὴ» ἐξωτερικὴ πολιτική: ἀπὸ κατάντια σὲ κατάντια…

Τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας

     Προσπάθησα αὐτὲς τὶς μέρες νὰ ἐντοπίσω μέσα στὴν Παγκόσμια Ἱστορία κάποια πιὸ πρόστυχη περίπτωση δῆθεν ἀνεξάρτητου κράτους, ποὺ νὰ ἦταν στὴν πραγματικότητα τόσο ξετσίπωτη μαριονέτα ξένων συμφερόντων καὶ ξένων ἀφεντικῶν. Εἰλικρινά, δὲν μπόρεσα νὰ βρω. Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τὰ τελευταῖα χρόνια σὲ αὐτὸν τὸν τόπο εἶναι ἕνας ἀδιανόητος ἐφιάλτης. Ὄχι φυσικὰ ὅτι καὶ παλαιότερα εἴχαμε κάποια ἀνεξάρτητη πολιτική, καθὼς σὲ ὅλον τὸν λεγόμενο ἐλεύθερο σύγχρονο βίο μας ἤμασταν προτεκτορᾶτο ἀρχικὰ βρετανικὸ καὶ στὴ συνέχεια ἀμερικάνικο. Τέτοια ὡστόσο πλήρη καὶ ξεδιάντροπη παράδοση στὸ θέλημα τῶν ἀφεντικῶν καὶ συνάμα τέτοια ὁλοκληρωτικὴ ἕως προδοτικὴ ἐγκατάλειψη τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων δὲν θυμᾶμαι νὰ ἔχουμε ξαναζήσει.

    Τὸ ζοῦμε σήμερα ἀπὸ τὴ μακρὰν πιὸ ἀνθελληνικὴ κυβέρνηση ὅλων τῶν ἐποχῶν. Μία κυβέρνηση ποὺ θυμίζω ὅτι ὁλοκλήρωσε τὴν προδοσία τῆς Μακεδονίας, προχωρᾶ τὴ μερικὴ ἐκποίηση ἢ μᾶλλον ἐκχώρηση τοῦ Αἰγαίου στὴν Τουρκία, ὁλοκληρώνει καὶ νομιμοποιεῖ τὸν λαθρεποικισμὸ τῆς πατρίδας μας καὶ κρατᾶ καὶ τὴ γνωστὴ ἄθλια στάση στὸ Οὐκρανικό, ἀφοπλίζοντας τὰ νησιά μας γιὰ νὰ ἐξοπλίσει το φασιστοκαθεστὼς Ζελένσκι καὶ κηρύσσοντας οὐσιαστικὰ τὸν πόλεμο σὲ μία φιλική μας ὑπερδύναμη. Καὶ δὲν ἀναφέρομαι τώρα βέβαια στὴ συνολικὰ ὀλέθρια δράση τῆς κυβέρνησης σὲ παιδεία, ὑγεία, οἰκονομία, οὔτε στὴν ἀντίχριστη καὶ ἐκκλησιομαχική της στάση: ὁ λόγος ἐδῶ ἀφορᾶ μόνο στὴν ἐξωτερικὴ πολιτική.

     Τὸ πλέον πρόσφατο ὄνειδος σχετίζεται ἀσφαλῶς μὲ τὸ Κόσσοβο. Μὲ τὴν Ἑλλάδα μάλιστα νὰ εἶναι ὁ εἰσηγητής τοῦ ὁνείδους (διὰ χειρὸς Ντόρας), γεγονὸς ποὺ πλέον θέτει σὲ κρίση τὶς σχέσεις μας καὶ μὲ τὴ Σερβία. Καὶ βεβαίως ἴσως αὐτὸ νὰ μὴν ἦταν καὶ τὸ μεῖζον, ἂν π.χ. ἐπρόκειτο γιὰ μία πράξη βασισμένη στὸ δίκαιο καὶ τὴν ἀλήθεια. Ἐδῶ ὅμως μιλᾶμε γιὰ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο: δηλαδὴ γιὰ τὴν εἰσήγηση εἰσδοχῆς στὸ Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης, ὡς μέλους ποὺ πληροῖ ὅλες τὶς προϋποθέσεις δημοκρατικῆς ὀργάνωσης καὶ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἑνὸς μορφώματος ποὺ ἀποτελεῖ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ἑνὸς πλυντηρίου μαύρου χρήματος, ἄντρου λαθρεμπορίου καὶ ναρκωτικῶν, ἑνὸς δῆθεν κράτους ποὺ στὴν πραγματικότητα ἄγεται ἀπὸ τὸν ἀκραῖο ἀλβανικὸ ἐθνικισμό, ποὺ κυβερνιέται ἀπὸ τὴν ἀλβανικὴ μαφία, ποὺ ὁ στρατός του ἀποτελεῖται ἀπὸ πρώην μέλη τοῦ UCK καὶ ὅπου φυσικὰ τὰ σερβικὰ μειονοτικὰ δικαιώματα ἀποτελοῦν πραγματικὸ ἀνέκδοτο. Θυμίζω ὅτι μόνο τὰ τελευταῖα 3 χρόνια, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν δηλαδὴ τοῦ τωρινοῦ πρωθυπουργοῦ Ἄλμπιν Κούρτι, ἔχουν καταγραφεῖ σχεδὸν 500 τραμπούκικες ἐθνικιστικὲς ἐπιθέσεις ἐνάντια σὲ μέλη τῆς σερβικῆς κοινότητας καὶ σὲ ἐκπροσώπους τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ φυσικὰ μιλᾶμε γιὰ ἕνα μόρφωμα ποὺ καὶ ὁ ΟΗΕ δὲν τὸ ἔχει ἀκόμη ἀποδεχθεῖ ὡς μέλος, γιατί φυσικὰ ὑπάρχουν πολλὲς χῶρες (μεταξὺ δὲ αὐτῶν ἕως σήμερα καὶ ἡ Ἑλλάδα), ποὺ δὲν τὸ ἔχουν ἀναγνωρίσει ἐπισήμως, δεδομένου τοῦ τρόπου ποὺ ἀποσχίστηκε τὸ 2008 ἀπὸ τὴ Σερβία καὶ κήρυξε μονομερῶς τὴ δῆθεν ἀνεξαρτησία του.

     Καὶ ἂν ἔκτοτε ἔγιναν κάποια βήματα ἐξομάλυνσης τῆς κατάστασης, οἱ τωρινὲς ἐξελίξεις ὁδηγοῦν σὲ πισωγύρισμα, καθὼς τινάζονται στὸν ἀέρα ὅλα τὰ συμπεφωνημένα τῶν Βρυξελλῶν τὸ 2013 (τότε ποὺ ἡ Σερβία δέχθηκε νὰ συζητήσει ἕνα μορατόριουμ, ἀλλὰ ἐπὶ τῇ βάσει κάποιων δεσμεύσεων τῶν Κοσοβάρων). Θυμίζουμε ὅτι οἱ 3 ὅροι ποὺ εἶχαν συμφωνηθεῖ ἦταν: 1) νὰ ἀναγνωριστεῖ ὡς νόμιμο τὸ δίκτυο τῶν σερβικῶν δήμων τοῦ Κοσόβου, 2) νὰ ἀποζημιωθοῦν οἱ παρανόμως ἀπαλλοτριωμένες σερβικὲς περιουσίες καὶ 3) νὰ ἀποδοθεῖ ἡ κατασχεμένη γῆ στὴν περίφημη μονὴ τοῦ Ντέτσανι (ποὺ χτίστηκε περὶ τὸ 1330 ἀπὸ τὸν Σέρβο βασιλιᾶ Στέφανο Οὐρὸς Γ΄, πατέρα τοῦ περίφημου Στεφάνου Ντουσάν, καὶ ποὺ θεωρεῖται ἐμβληματικὸς ἱερὸς τόπος γιὰ τοὺς Σέρβους – ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὸ Κόσοβο βέβαια τὸ θεωροῦν οἱ Σέρβοι λίκνο τοῦ ἔθνους καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τους). Ἀπὸ τοὺς ὅρους αὐτοὺς ὅμως, παρὰ τὴ δέσμευση τῆς Πρίστινα, μέσα σὲ 11 ὁλόκληρα χρόνια ἔκτοτε μόνο ὁ τρίτος (ὁριακὰ) ὑλοποιήθηκε, ἐνῷ οἱ ἄλλοι δύο – καὶ βασικότεροι – ἀθετήθηκαν πλήρως. Καὶ παρὰ ταῦτα, ἡ εἰσήγηση Μπακογιάννη πρότεινε τὴν εἴσοδο αὐτοῦ τοῦ μορφώματος στὸ Εὐρωπαϊκὸ Συμβούλιο, ἀγνοῶντας τὴν ἀθέτηση. Ἢ μᾶλλον, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβέστεροι, δὲν τὴν ἀγνόησε, ἀλλὰ ἀνέφερε ψευδῶς ὅτι οἱ ὅροι ἐκπληρώθηκαν καὶ δήλωσε μάλιστα ὅτι τὸ Σύνταγμα τοῦ Κοσόβου εἶναι δημοκρατικὸ καὶ προοδευτικὸ καὶ δὲν τίθεται θέμα παραβίασης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἐκεῖ αὐτὴ τὴ στιγμή.

     Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἄκρως ταπεινωτικὸ γιὰ τὴ χώρα μας, γιατί βεβαίως ἡ ὀξύτατη ἐπίθεση περὶ ἀτιμίας καὶ ὑποκρισίας ποὺ δέχθηκε ἡ εἰσηγήτρια ἀπὸ τὴν ἐπίσημη σερβικὴ πλευρὰ δὲν ἀφορᾶ μόνο τὸν ἑαυτό της. Πρωτίστως ὅμως ἔχει ἰδιαίτερη σημασία νὰ τονιστεῖ ὅτι αὐτὴ ἡ στάση εἶναι καὶ ξεκάθαρα ἐναντίον τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων. Τὴν ὥρα π.χ. ποὺ γνωρίζουμε τί προσπαθεῖ νὰ κάνει ἡ Τουρκία ἐδῶ καὶ δεκαετίες στὴ Θράκη καὶ μιλᾶμε καὶ οἱ ἴδιοι γιὰ κίνδυνο κοσσοβοποίησης, ἔρχεται ἡ ἐπίσημη ἑλληνικὴ πλευρὰ ἀνοίγοντας τὸν ἀσκὸ τοῦ Αἰόλου. Πλὴν δὲ αὐτοῦ, ὑπάρχει καὶ ὁ ἀκόμη ἀμεσότερος κίνδυνος γιὰ τὴν Κύπρο. Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι οἱ Κύπριοι βουλευτὲς καταψήφισαν τὴν εἰσήγηση στὴν Κοινοβουλευτικὴ Συνέλευση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου στὶς 16 Ἀπριλίου, δήλωσαν μάλιστα ὅτι σαφῶς ἡ Πρίστινα δὲν ἐκπλήρωσε τοὺς ὅρους τῆς συμφωνίας τῶν Βρυξελλῶν καὶ ὅτι ἡ ἀπόφαση ποὺ ἐλήφθη, δημιουργεῖ προηγούμενο καὶ ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ πιθανὴ παρόμοια ἀναγνώριση τοῦ τουρκοκυπριακοῦ ψευδοκράτους. Ὅπως δὲν εἶναι τυχαῖο καὶ ὅτι ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα ἡ κυπριακὴ πλευρὰ καὶ ὁ κυπριακὸς τύπος εἶναι στὰ κάγκελα, μὲ τὴν Ντόρα Μπακογιάννη δέχεται δριμεῖες ἐπιθέσεις γιὰ τὴν ἀπαράδεκτη εἰσήγησή της.

     Καὶ δὲν εἶναι ἐπίσης καθόλου τυχαῖο καὶ τὸ ὅτι μετὰ ἀπὸ τόση κατακραυγὴ βγῆκε ἡ κυβέρνηση καὶ προσπάθησε νὰ χρυσώσει τὸ χάπι διὰ στόματος Γεραπετρίτη, ποὺ δήλωσε ὅτι ἡ ἀπόφαση τῆς προηγούμενης ἑβδομάδας δὲν εἶναι δεσμευτική, ὅτι τὴν τελικὴ ἀπόφαση θὰ τὴν πάρει ἡ Σύνοδος τῶν Ὑπουργῶν καὶ ὅτι ἡ Ἑλλάδα θὰ ἀπέχει καὶ δὲν θὰ τὴ στηρίξει. Ἐδῶ ὅμως μιλᾶμε γιὰ κανονικὸ ἐμπαιγμό. Κάποιοι νομίζουν προφανῶς ὅτι ἀπευθύνονται σὲ κλινικὰ κρετίνους. Γιατί φυσικὰ ὄντως ἡ Σύνοδος τῶν Ὑπουργῶν εἶναι ποὺ θὰ πάρει τὴν τελικὴ ἀπόφαση, ἡ ἀπόφαση τῆς 16ης Ἀπριλίου ὅμως δίνει ξεκάθαρα τὸ κλίμα γιὰ τὴ συνέχεια. Καὶ τὸ νὰ βγαίνει ὁ φερόμενος ὡς Ἕλλην ΥΠΕΞ, λέγοντας ὅτι ἡ κυβέρνηση διαφωνεῖ μὲ κάτι ποὺ ἡ ἴδια εἰσηγήθηκε, εἶναι πραγματικὰ ἐξωφρενικό. Ἐκτὸς πιὰ καὶ ἂν ἐννοεῖ ὅτι ἡ Μπακογιάννη κινεῖται ἐκτὸς γραμμῆς ἔχοντας προσωπικὴ ἀτζέντα. Ὅσο γιὰ τὴν τελευταία, βγαίνει καὶ διαμαρτυρόμενη ἀπὸ πάνω γιὰ τὶς ἐπιθέσεις ποὺ δέχθηκε (ἴσως ἤθελε νὰ τῆς ποῦμε καὶ μπράβο γιὰ τὴν ἀχαρακτήριστη στάση της), μὲ τὸ «ἐπιχείρημα» ὅτι ἡ εἰσήγηση δὲν σημαίνει καὶ ἀναγνώριση τοῦ Κοσσόβου ὡς κράτους, ἀλλὰ μιλάει μόνο γιὰ σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ὡστόσο ἀποτελεῖ σόφισμα, ἐπειδὴ ναὶ μὲν τυπικὰ ὄντως δὲν σημαίνει ἀναγνώριση, ἀλλὰ εἶναι προφανὲς ὅτι ἀποτελεῖ σαφὲς βῆμα πρὸς αὐτήν. Καὶ ἐξάλλου, ὅπως προαναφέρθηκε, δὲν ἔχει κἂν βάση: εἶναι ἐντελῶς αἴολη ἡ εἰσήγηση, ἀκριβῶς ἐπειδὴ καὶ τὰ περὶ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀπὸ τὴν Πρίστινα ἀποτελοῦν χονδροειδὲς ψέμα. Ὅσο γιὰ τὸν ἰσχυρισμό της Ντόρας ὅτι οὐδεμία σχέση ἔχει ἡ Κύπρος μὲ τὸ Κόσοβο, προφανῶς εἶναι καλύτερο νὰ μὴν τὸν σχολιάσουμε κἄν.

     Βλέπουμε λοιπὸν αὐτὲς τὶς μέρες ἕνα ἀκόμη ἀνεκδιήγητο θέατρο σκιῶν. Καὶ δυστυχῶς ζοῦμε ἄλλη μία ντροπή, μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ποὺ μᾶς ἔχει χαρίσει ἡ συγκεκριμένη ἀμερικανοτσολιάδικη κυβέρνηση τοῦ κατάπτυστου ἐνδοτισμοῦ. Μία ἀκόμη πολὺ ἀρνητικὴ ἐξέλιξη, ποὺ καὶ τὸ δίκαιο παραβιάζει καὶ τὶς σχέσεις μας μὲ τὴ Σερβία τορπιλίζει καὶ τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα ὑπονομεύει, ὅσον ἀφορᾶ τὸν τουρκικὸ κίνδυνο σὲ Κύπρο καὶ Θράκη. Καὶ τὴν ἴδια ὥρα φυσικά, ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα γύρω μας συνεχίζει ἀμέριμνα τὸν μακάριο ὕπνο της. Ποὺ δὲν εἶναι ἀσφαλῶς ὕπνος τοῦ δικαίου, ἀλλὰ τοῦ ἐξηλιθιωμένου ἀναίσθητου…

---

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΜΙΤΣΗΣ. 80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΤΟ ΨΑΡΟΝΤΟΎΦΕΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΑ!

Ἡ Δύση τοῦ φόβου καί τῶν ἀπαγορεύσεων θέτει σέ δοκιμασία τό ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας

 

Η ΕΓΚΡΙΣΗ οἰκονομικῆς βοήθειας μαμμούθ ἀπό τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς πρός τήν Οὐκρανία, τήν Ταϊβάν καί τό Ἰσραήλ, δείχνει ὅτι ἡ ὑπερδύναμη θέλει νά συνεχίσει τόν πόλεμο δι’ ἀντιπροσώπων στόν πλανήτη μέχρι νά εἶναι ἕτοιμη γιά ἀπ’ εὐθείας ἀναμέτρηση.

Θέλει ἐπίσης νά καθυστερήσει τήν ἧττα τῆς Δύσης στήν Οὐκρανία, κάτι πού παραδέχεται δημοσίως ἡ CIA, μέχρι τίς προεδρικές ἐκλογές.

Ὅσο ὅμως κι ἄν σᾶς φαίνεται ἀπίστευτο, θεωρῶ ὅτι αὐτό εἶναι τό …ὀλιγώτερο. Τό περισσότερο εἶναι ὅτι στό πλαίσιο ἑνός νέου ψυχροῦ πολέμου ὅλες οἱ χῶρες τῆς Δύσης ἔχουν ἀρχίσει καί περιστέλλουν τό ἀκριβό ἀγαθό πού τίς διαχωρίζει ἀπό τά αὐταρχικά καθεστῶτα: τήν ἐλευθερία. Τήν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης, τήν ἐλευθερία τῶν μετακινήσεων, τήν ἐλευθερία καί προστασία τῆς ἰδιοκτησίας, ἀκόμη καί τήν ἐλευθερία τῆς πολιτικῆς ἀντιπροσώπευσης.

Ἀντιπροσωπευτική δημοκρατία ὀνομάζεται τό πολίτευμά μας, μήν τό ξεχνᾶμε! Δεῖτε τέσσερα βασικά παραδείγματα: Στήν Ἀμερική εἶναι ἕτοιμοι νά ἀπαγορεύσουν ὡς ἐπικίνδυνη γιά τά συμφέροντα τοῦ ἔθνους τήν ἐφαρμογή TikTok, λάτρης τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Ἕλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Χθές ψήφισε τήν ἀπαγόρευσή του ἡ Βουλή τῶν ἀντιπροσώπων. Στήν Γερμανία ἀπαγόρευσαν μετακινήσεις γιά πολιτικές ἐκδηλώσεις μέ θέμα τήν κρίση στήν Μέση Ἀνατολή. Δέν ἐπέτρεψαν τήν διεξαγωγή τους οὔτε ἀπό τό διαδίκτυο μέσῳ Zoom!

Θῦμα τῶν ἀπαγορεύσεων αὐτῶν πού πλήττει τήν ἐλευθερία διακίνησης τῶν ἰδεῶν ἦταν καί ὁ πρόεδρος τοῦ ΜέΡΑ25 Γιάννης Βαρουφάκης. Στήν Εὐρώπη, ὅπου θεωρητικά ἡ ἰδιοκτησία καί οἱ τραπεζικές καταθέσεις προστατεύονται, ἀνεξαρτήτως προελεύσεως, ἡ Κομμισσιόν εἶναι ἕτοιμη νά κατασχέσει ρωσσικά κεφάλαια πού λιμνάζουν στό εὐρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, καί νά τά διαθέσει ἀπ’ εὐθείας στήν Οὐκρανία γιά τήν συνέχιση τοῦ πολέμου μέ τήν Ρωσσία.

Καί βεβαίως δέν θά μποροῦσε νά λείπει καί ἡ πατρίδα μας ἀπό τόν χῶρο τῶν ἀπαγορεύσεων. Τό Σαββατοκύριακο μελετήσαμε τό ὑπόμνημα πού κατέθεσε ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στό πέμπτο τμῆμα τοῦ Ἀρείου Πάγου μέ τό ὁποῖο ζητᾶ νά ἀπαγορευθεῖ ἡ συμμετοχή τοῦ κόμματος Σπαρτιᾶτες στίς προσεχεῖς εὐρωεκλογές. Βέβαιος ὤν ὅτι τό ἐκλογοδικεῖο θά τό ἀποβάλει ἀπό τό κοινοβούλιο, ἀποφασίζοντας τήν ἔκπτωση ἀπό τό ἀξίωμα καί τῶν 12 βουλευτῶν του. Δέν θά μπῶ στόν πειρασμό νά σχολιάσω ἐκτενῶς τό ὑπόμνημα.

Ἀρκεῖ νά σᾶς πῶ ἀπό τίς παραπομπές του ὅτι ὁ Πρωθυπουργός εἶναι φανατικός ἀναγνώστης τοῦ Twitter τοῦ Ἠλία Κασιδιάρη τό ὁποῖο ἐπικαλεῖται τοὐλάχιστον 30 φορές γιά νά ἀποδείξει ὅτι αὐτός εἶναι ὁ πραγματικός ἀρχηγός τοῦ κόμματος. Τό φακέλωμα φτάνει σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε κοτζάμ Πρωθυπουργός νά κάνει ὀνομαστική ἀναφορά καί σέ μετακλητούς ὑπαλλήλους τοῦ κόμματους τῶν Σπαρτιατῶν, τήν κυρία Κλημεντοπούλου, συγκεκριμένα, γιά νά τεκμηριώσει τόν ἰσχυρισμό του περί πραγματικοῦ ἀρχηγοῦ. Ὥστε κοτζάμ Πρωθυπουργός νά ἀναφέρει πόσες δεκάδες ψήφους πῆρε στό παρελθόν ὡς ὑποψήφιος ὁ Στίγκας στίς ἐκλογές, γιά νά παραδεχθεῖ ὅτι χωρίς τόν ἔγκλειστο τοῦ Δομοκοῦ τό κόμμα δέν ἔβλεπε Βουλή.

Ἀρκεῖ ἐπίσης νά σᾶς πῶ ὅτι ὁ Πρωθυπουργός λέει ὅτι ἡ γεραπετρίτειος ἔννοια τοῦ πραγματικοῦ ἀρχηγοῦ «δέν εἶναι ἄγνωστη στήν ἔννομη τάξη μας» παραπέμποντας στίς …ἀνώνυμες ἑταιρεῖες! Παρομοιάζοντας δηλαδή τά πολιτικά κόμματα μέ …ἀνώνυμες ἑταιρεῖες. Σταματῶ ἐδῶ. Διότι ἄν ἐξιστορήσω τά δεκάδες πολιτικά μαργαριτάρια πού ἐντόπισα στίς 37 σελίδες τοῦ ὑπομνήματος πού ὑπογράφει ὁ Πρωθυπουργός τῆς χώρας μέ αἴτημα τήν ἀπαγόρευση συμμετοχῆς ἄλλου κόμματος στίς εὐρωεκλογές, θά ντραπεῖ καί ἡ ντροπή.

Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἄν τό κόμμα αὐτό καταπάτησε τήν ἐντολή πού τοῦ ἔδωσαν 250.000 Ἕλληνες τό 2023, καί ἀντί νά κυνηγήσει τήν διαφθορά ὅπως ὑποσχόταν, συγκλονίστηκε ἀπό ἐσωτερικές καταγγελίες γιά διαφθορά καί μαφία. Ἕτερον ἑκάτερον.

Τό ζήτημα εἶναι, ἐπιστρέφω στό γενικώτερο, ὅτι ἡ Δύση πορεύεται σ’ αὐτόν τόν αἰῶνα ὡς συμμαχία μέ ὅπλο τόν φόβο καί τίς ἀπαγορεύσεις στήν διαφορετική ἄποψη. Ἀκόμη καί τήν ἀκραία, πού ποτέ δέν τήν φοβήθηκε στήν ἀκμή της, γιατί πάντα τήν νικοῦσε.

Μόνο πού αὐτό τό ὅπλο τό χρησιμοποιοῦσαν στό παρελθόν μόνο τά αὐταρχικά καθεστῶτα τῆς Ἀνατολῆς μέ τά ὁποῖα σταδιακά ἀρχίζει νά μοιάζει καί ἡ Δύση. Κάθε ἀντίθετη πολιτική ἔκφραση, ἡ ὁποία ἐνοχλεῖ τό σύστημα, ἀκόμα κι ἕνα πανώ διαμαρτυρίας στό γήπεδο τοῦ Παναιτωλικοῦ ὑπέρ τῆς Μαρίας Καρυστιανοῦ, κηρύσσεται παράνομη. Καί τιμωρεῖται μέ ποινή.

Ἄν, λοιπόν, ἔχουμε ἕνα μεγάλο ζήτημα νά ἀντιμετωπίσουμε μπροστά μας σέ αὐτόν τόν αἰῶνα, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ δυτικός μας ὁ ἑαυτός. Ἡ μετάλλαξη τοῦ ἀξιακοῦ συστήματος τό ὁποῖο ἀγαπήσαμε καί ἐξακολουθοῦμε νά ἀγαπᾶμε. Οὔτε ὁ φόβος οὔτε οἱ ἀπαγορεύσεις εἶναι τό μέλλον μας. Δέν μπορεῖ νά εἶναι. Ὁ χρόνος τῆς ἀντίδρασης συναρτᾶται ἀπό τήν πύκνωση τῶν γεγονότων καί τήν συγκυρία. Θά προκύψει τυχαῖα.

 Μανώλης Κοττάκης

Από τα πιο απλά,ακόμη και από ένα πλαστικό καλαμάκι...μελωδία !

Ο Peter Bastian παίζει ένα καλαμάκι σαν όργανο με διπλό καλάμι, απλά απίστευτο!

Απολογία πατρός Μαξίμου Καραβά εις την δίκην του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Κοζάνης.

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς
Ἡγούμενος Ι. Μονῆς Ἁγ. Παρασκευῆς Μηλοχωρίου

Κατηγοροῦμαι ὅτι αἱ πινακίδες τὶς ὁποῖες εἶχα ἀναρτήσει εἰς τὴν εἴσοδο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς προκαλοῦσαν τοὺς διερχομένους εἰς ἄρνησιν τοῦ νόμου περὶ κορωνοϊοῦ. Τοῦτο εἶναι καταφανῶς ψευδέστατον, καθότι ἡ δημοσία ὁδὸς διὰ τῆς ὁποίας διέρχονται αὐτοκίνητα καὶ ἐλάχιστοι πεζοὶ εὑρίσκεται εἰς ἀπόστασιν ἑνὸς περίπου χιλιομέτρου ἀπὸ τὴν Μονήν, καὶ σὲ διαφορετικὴν διεύθυνση. Ἑπομένως, οὐδεὶς ὁ ἀναγινώσκων αὐτὴν εἰμὴ μόνον οἱ εἰσερχόμενοι εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν διὰ ἐκκλησιασμόν, καὶ ἑπομένως εἰς οὐδένα προκαλεῖ ἀνταρσία κατὰ τῶν νόμων τοῦ κράτους. Ἀντιθέτως συμβουλεύει νὰ ὑπακούσουν εἰς τοὺς νόμους τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ.

Ἐπίσης κατηγοροῦμαι ὅτι κακῶς ἀνήρτησα τὶς πινακίδες εἰς τὴν ἐξωτερικὴν ὄψιν τῆς εἰσόδου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Καὶ ἐρωτῶ: Στὸ δικαστικὸ μέγαρο, ὅπου θὰ γίνει ἡ δίκη, ἡ πινακίδα αὐτοῦ εἶναι ἐντὸς ἢ ἐκτὸς τοῦ κτιρίου; Ὁμοίως καὶ τῆς Νομαρχίας, τῆς Ἀστυνομίας καὶ ὅλων τῶν ἄλλων δημοσίων κτιρίων; Μόνον εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν ἔγινε – κατὰ τὸν εἰσαγγελέα- ἡ παρανομία;

Ἡ δίκη δὲ ἀνεβλήθη λόγῳ πλήθους δικῶν διὰ τὴν 5η Φεβρουαρίου 2025.

Τοῦτο παρακαλῶ νὰ ἀναρτηθεῖ στὸ διαδίκτυον διὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ἡ ἐπιπολαιότης τῶν κατηγοριῶν ἀπὸ δημοσίους ὑπευθύνους.