Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Τελικά ο καθένας ακούει ότι θέλει !

 
Για την παράγκα μας  ξεκάθαρα λέει 
ο πατήρ ,ΝΑΙ στην αποτείχιση ,αλλά συντονισμένα και όχι με καπενάτα, διότι αλλιώς θα σε φάει η "μαρμάγκα!"

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μαρμάγκα Τρελογιάννη..!! Και ΤΙ μαρμάγκα..!!"Μαύρη χήρα"!!

Ανώνυμος είπε...

Ξέρει κανείς τι έγινε με τον π.Παίσιο που έκοψε το μνημόσυνο του επ. Φλωρίνης;
Δεν έχει ακουστεί τίποτα εκεί, για καθαίρεση.

Ανώνυμος είπε...

ο Φλωρίνης δεν έχει δώσει αφορμές για αποτείχιση

Ανώνυμος είπε...

Σωστά μιλά ο παππούλης Μεταλληνός!

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη Τρελογιάννη μου, συντονισμένη την κάνει την αποτείχιση-διαμαρτυρία η συμμετοχή των επιφανών θεολόγων και κληρικών που έχουν ακτινοβολία, επιρροή , θεολογική γνώση για να αντιμετωπίσουν τά εκκλησιαστικά κακουργοδικεία ,έχουν δημοσιότητα και αναγνωρισιμότητα για να επικαιροποιήσουν ένα θέμα και άς τολμήσουν να καρατομήσουν όλη την τάξη των διανοουμένων θεολόγων και κληρικών Όλοι οι δεσποτάδες ήταν μαθητές αυτών των ακαδημαϊκών δασκάλων και λογικά ίσως άν μή τι άλλο να έχει διασωθεί μέσα τους ένας σεβασμός στό κύρος του δασκάλου Διερωτώμαι τί είναι αυτό που διακινδυνεύει ο π. Μεταλληνός Το μισθό του ; Μά δέν πληρώνεται ως παπάς , το θυσιαστήριο ; Είναι αρκετά προχωρημένος στην ηλικία και θά ήταν και μία ξεκούραση να παρευρίσκεται,τά πνευματικά τέκνα και η πνευματική των καθοδήγηση; Δέν νομίζω οτι ήσκησε ποτέ αυτό το θείο λειτούργημα ως κύριο έργο του Μπορούν να τού στερήσουν όλα αυτά δέν μπορεί όμως κανείς να του στερήσει την δυνατότητα να είναι ποιμήν και να απευθύνεται στά λογικά πρόβατα μέ φωνή γνώριμη και οικεία, γιατί θα ενσαρκώνει τον τύπον του ποιμένος Χριστού Τά αίτια μιάς αναστολής νομίζω δέν πρέπει να τά αναζητήσουμε στο δημόσιο βίο του ανδρός ,αλλα στον ιδιωτικό του βίο και στό πως ιεραρχει κανείς ετούτο ή το άλλο θέμα Κανείς δέν μπορεί να γνωρίζει τά κίνητρά του παρά μόνο ο ίδιος και ο Θεός και δέν είναι δυνατόν εμείς να κάνουμε δικη προθέσεων Το μόνο που μπορούνε να κάνουμε είναι να εκφράσουμε την επιθυμία μας να δούμε ένα καταιγισμό διαμαρτυριών που αφ'ενός θα ισχυροποιήσει την θέση αυτών που θα προσχωρήσουν τελικά στην αποτείχιση αφ'ετέρου θα αποσοβήσουν την σιωπηρή αποδοχή της αιρέσεως Όλα τά άλλα είναι απλώς δικαιολογίες περί αγώνος ΄΄απο μέσα ΄΄ περί σχισίματος της εκκλησίας κ.τ.λ.Καί για ποιό λόγο θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι μέ τον α' ή τον β΄δεσπότη την στιγμή που ήδη είμαστε συνειδησιακά διηρημένοι ; Δέν μπορούμε να εννοούμε την ενότητα υπο μία μηχανική έννοια ,παρά μόνο μέ μία αναφορά στο όνομα του Τριαδικού θεού......

Λωρίτου Ελένη

Ανώνυμος είπε...

Πρός τίς ΑΚΤΙΝΕς μέσ'τά σκότη : Καλέ σείς κάτι σάς διέφυγε !

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη αδελφέ μου τρελογιάννη αλλά... η λεζάντα σου η σημερινή ότι θα σε φάει η μαρμαγκα κλπ κλπ, πώς συνάδει με π.χ. αυτό το άρθρο: http://trelogiannis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_334.html ;!

Μαρία Π. είπε...

10.38 Αυτό είναι ένα απόσπασμα από την "Ασκητική" του Καζαντζάκη.Είναι όντως πολύ ωραίο όπως γράφει το σχόλιο, αν του δώσουμε τη σωστή ερμηνεία.
ΔΕΝ έχει σημασία (για το θέμα μας) το γεγονός ότι ο Καζαντζάκης επηρεασμένος από ένα κακέκτυπο (δυτικού) χριστιανισμού και από την άλλη από τους μεγάλους άθεους φιλοσόφους της εποχής του κατέληξε τελικά αιρετικός και βλάσφημος.
Δεν κρίνουμε τον Καζαντζάκη, αλλά ένα συγκεκριμένο απόσπασμα από ένα βιβλίο του.
Ακόμα και η φράση "Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει" που φαίνεται αιρετική (και προφανώς, γνωρίζουμε ότι δεν πίστευε σε "μετά θάνατον" ζωή με την χριστιανική έννοια, αλλά σε μια "συνέχεια της ύπαρξης" μέσα από τους επόμενους, με την έννοια της μετάδοσης των προσωπικών "πνευματικών κατακτήσεων και αναβάσεων" στους επόμενους, που έτσι δεν θα χαθούν αλλά θα ανεβάζουν συνεχώς το "σώμα της ανθρωπότητας"),
αν λοιπόν της δώσουμε το νόημα του πνεύματος και όχι του γράμματος, καταλαβαίνουμε ότι εξυμνείται ο αγώνας, ο ωραίος και διαρκής ενάντια στο (κάθε είδους) σκοτάδι.
Κυρίως στο εσωτερικό σκοτάδι (αυτό μίσησε και ο Καζαντζάκης μέσα από το κακέκτυπο Χριστιανισμού), του συμφέροντος, που συμπυκνώνεται στον "μίζερο ανθρωπάκο", τον υπολογιστή, που σαν "μικροαπατεώνας" με "μπακαλίστικη λογική" μετράει για ότι κάνει "τι κερδίζει, και τι χάνει".

Στο βιβλίο του "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" βγάζει στην επιφάνεια αυτό ακριβώς το στοιχείο, μέσα από πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες (τον φιλόδοξο παπα-Γρηγόρη, τον φιλήδονο Πατριαρχέα, και τον φιλάργυρο γερο-Λαδά) ενώ παράλληλα "εξυμνεί" όποιον "ζει τη ζωή του με παραφροσύνη" όπως λέει το απόσπασμα.
Και όχι μόνο τον Μανολιό, και τον κουρελιασμένο αντάρτη παπά-Φώτη, που σαν χαρακτήρες συμπυκνώνουν τον "άγιο" ή τον "ήρωα" που θυσιάζεται, αλλά ακόμα εξυμνεί και μια (τέτοια "παράφρονη") πλευρά του χαρακτήρα της πόρνης Κατερίνας (την συμπόνοια που την οδηγεί στη θυσία) όπως και μια πλευρά του μέθυσου και άγριου Παναγιώταρου, που σιχαίνεται τους "κεκονιαμένους τάφους" (οπως τον παπά Γρηγόρη) ή τους υπολογιστές (σαν σκουλήκια όπως ο γερο-τσιφούτης Λαδάς) ή τους φιλοτομαριστές-καλοπερασάκηδες όπως ο Πατριαρχέας, και τους ξεμπροστιάζει όταν παράλληλα φτύνει και τον ίδιο του τον εαυτό γιατί ενώ μισεί αυτά τα πάθη δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα δικά του πάθη.

Είναι φοβερός ο διάλογος που κάνουν όλοι αυτοί, όταν ο Αγάς τους ρίχνει στο μπουντρούμι με σκοπό να τους κρεμάσει. Μπροστά στο θάνατο πέφτουν τα προσωπεία τους.. ο γερο-Λαδάς για παράδειγμα αφήνει τις κολακείες που χρησιμοποιούσε χρόνια σαν σκουλήκι για να γλείφει τους άρχοντες και φτάνει να τους πει είναι ανώτερος ακόμα και από αυτούς (τον "καθαρό" παπά και τον άρχοντα με τις αγαθοεργίες) γιατί "έζησε σαν σωστός Απόστολος".. "δεν έτρωγε, δεν έπινε, ήταν ξυπόλυτος ρακένδυτος, και μόνο δούλευε.." και μάζευε.. ΤΙ μάζευε;; Αυτό που όπως λέει ο Καζαντζάκης θα φάνε στον τάφο τα σκουλήκια. Και όταν τελικά ελευθερώθηκε, επειδή κατάλαβε ότι λίγος καιρός του έμενε έψαξε τα τεφτέρια του για να μαζέψει τα χρέη... ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ..όπως λέει!

Μαρία Π. είπε...

Είναι τόσα πολλά όσα μπορούμε να πούμε, σχετικά με αυτά τα πράγματα..
Είναι πραγματικά ωραίο "να ζεις με παραφροσύνη", όπως λέει το κείμενο, είναι Μεγάλος ο αγώνας όταν είναι άδολος ανιδιοτελής, και κυρίως με την καρδιά και όχι με το "μυαλό". Έτσι πολέμησαν και οι Έλληνες το ΄21.Οι ευρωπαϊκές εφημερίδες της εποχής έγραφαν ότι η επανάσταση ήταν "υπεράνω πάσης λογικής".

Δεν είναι λοιπόν το ζητούμενο η "μαθηματική λογική" αλλά η "άνωθεν Σοφία" και η μεγαλύτερη (όπως λένε οι Πατέρες) αρετή, που είναι η Διάκριση.
Ο Απ.Παύλος γράφει στον Τιμόθεο:
"..ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ."
"..σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ"

Πως θα έχουμε τις πρoϋποθέσεις που απαραίτητα θέτει ο Απ.Παύλος ώστε ο αγώνας να είναι "νόμιμος" δηλ. όπως τον θέλει ο Θεός που δίνει "τον στέφανο της δικαιοσύνης" στον αγωνιστή, και όχι με "ζήλο ου κατ΄επίγνωσιν" ή σαν να χτυπάμε άσκοπα στον αέρα, όπως λέει σε άλλη επιστολή;
Νομίζω όχι με βάση ένα υπολογιστικό τρόπο σκέψης αλλά με την κατανόηση αυτού που λέει στην προς Εφεσίους επιστολή:
" 2 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.
13 διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι."

Αν καταλάβουμε καλά με ποιον πολεμάμε και ότι οι μεθοδείες του μας ξεπερνούν, γιατί έχει πείρα χιλιάδων χρόνων στον αόρατο πόλεμο, και μπορεί άνετα να μας στρέψει τον ένα απέναντι στον άλλο και εμείς να νομίζουμε ότι "καλώς πολεμάμε"... τότε θα προσέξουμε πολύ.
Όχι με "υπολογιστικό" και "λογικό" τρόπο σκέψης, αλλά με "σοφίαν που λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου.."

ώστε τελικά να μπορέσουμε κάποτε να πούμε:
7 τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα·
8 λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.

Μαρία Π. είπε...

O Kαζαντζάκης απέτυχε να γνωρίσει τον Κύριο ως Θεό, Τον θαύμαζε όμως πολύ με τον τρόπο που Τον εξέλαβε, δηλαδή μόνο "ως άνθρωπο".(Να μην παρεξηγηθεί αυτό που λέω).
Η Άγια Μορφή Του, τον "καταδίωκε" πάντα (όπως λέει ο Δαβίδ: "το έλεός Σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου").Όλα του τα βιβλία περιστρέφονται γύρω από αυτό.
Καθώς είχε δεχτεί τις θεωρίες του Νίτσε του Σόπενχάουερ κ.α..., απέρριψε το χριστιανικό δόγμα. Είδε μόνο το ηθικό μεγαλείο του Κυρίου, και μάλιστα θεωρούσε ότι αν του απέδιδε και την Θεϊκή Του Φύση, δεν θα είχαν αξία όσα έκανε και είπε, γιατί ο Θεός σαφώς δεν μπορεί να συγκριθεί με άνθρωπο, αφού "τα πάντα δύναται" και είναι υπεράνω των παθών.
Είναι φανερό ότι είχε πέσει σε τεράστιες πλάνες, και είχε το απόλυτο σκοτάδι ως προς το Πρόσωπο του Κυρίου και τις 2 Φύσεις Του.
Κατάντησε δυστυχώς, μεγάλος βλάσφημος, με το βιβλίο "ο τελευταίος πειρασμός", που περιγράφει τον Κύριο "να πειράζεται από την επιθυμία να εγκαταλείψει το έργο Του", και "να ζήσει μια κοινή ζωή με οικογένεια και παιδιά".. την οποία "τελικά νίκησε"..
Μεγάλη βλασφημία για τον Πανάγιο Κύριο μας, όπως και άλλα που έχει γράψει ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά τον θάνατο του σώματος κ.α.
Ο Θεός βέβαια βλέπει τα βάθη της καρδιάς και της ύπαρξης κάθε ανθρώπου και κυρίως τα κίνητρά του, και πολλές φορές έστω και την τελευταία στιγμή της ζωής του, μπορεί να του ανοίξει τα μάτια και να τον σώσει.Έστω και μέσα από καταστάσεις ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή "ως δια πυρός". Μυστήρια του Θεού στα οποία δεν μπορούμε να υπεισέλθουμε.

Ανώνυμος είπε...

Ο Καζαντζάκης αγαπητή μου αδελφή Μαρία με αφήνει αδιάφορο στο σημείο αυτό. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι ακριβώς αυτό που λέει ο αγαπητός μας Τρελογιάννης ότι πρέπει να γίνει "συντεταγμένα" η αποτείχιση, σε σχέση με τον τίτλο και το νόημα του άρθρου που σχολιάζεις εκτενώς και που ενθαρρύνει να πολεμούμε χωρίς να νοιαζόμαστε για το αποτέλεσμα εάν ο αγώνας έχει νόημα ως αγώνας! Δες πχ αυτό που λέει:
"«Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην...
κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία".... "Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο,να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη, πιο σύμφωνο με την καρδιά του, αλίμονο σε όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη.

Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου."

Λοιπόν γιατί δεν είναι καλή η "τρέλα" που περιγράφει το απόσπασμα όταν πρόκειται για τα θέματα αυτά που είναι του Θεού τα θέματα; Θέματα για τα οποία θα δώσουμε λόγο κι εξαρτάται η αθάνατη ψηχή μας;;; Που θα βαδίσουμε στα χνάρια των Αγίων;;; Κι όταν μάλιστα λέει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ότι αυτοί που θα τον "καθαιρέσουν" είναι ήδη καθηρημένοι;!

Σύμφωνοι ότι καλύτερα πολλοί παρά ένας... αλλά αν δεν έρθουν οι πολλοί;;;
Άμα περίμενε κι ο Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής να γίνουν πολλοί για να κάνει αυτά που έκανε...! (και ναι ο τότε Πάπας Ρώμης τον υποστήριξε αλλά κι εμείς έχουμε τους Βούλγαρους και τους Γεωργιανούς)
Αν δεν κάνει ένας "τρελός" την αρχή...

Μαρία Π. είπε...

Ένα απόσπασμα από την "Ασκητική" στο οποίο φαίνεται ότι δεν απορρίπτει εντελώς την ύπαρξη Θεού, και ότι αποδέχεται την αδυναμία του να γνωρίσει με τις δυνάμεις του την αλήθεια, παρόλο που τελικά καταλήγει σε μια δική του εικόνα και έννοια "θεού":

"..Bάζω τάξη στην αναρχία, δίνω πρόσωπο, το πρόσωπό μου στο χάος.Δεν ξέρω αν πίσω από τα φαινόμενα ζει και σαλεύει μια μυστική ανώτερή μου ουσία..

Χωρίς μάταιες ανταρσίες να δεις και να δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπινου νου.
Καθαρά να ξεχωρίσεις και ηρωικά να δεχτείς, τις πικρές γόνιμες τούτες αλήθειες:
α) Ο νους του ανθρώπου φαινόμενα μόνο μπορεί να συλλάβει ποτέ την ουσία
β)Κι όχι όλα τα φαινόμενα παρά μονάχα τα φαινόμενα της ύλης
γ)Κι ακόμα στενότερα ούτε καν τα φαινόμενα τούτα της ύλης παρά μονάχα τους μεταξύ τους συνειρμούς
δ)Κι οι συνειρμοί τούτοι δεν είναι πραγματικοί ανεξάρτητοι από τον άνθρωπο. Είναι και αυτοί γεννήματα του ανθρώπου
ε) και δεν είναι μόνο οι δυνατοί ανθρώπινοι παρά μονάχα οι πιο βολικοί για τις πραχτικές και νοητικές του ανάγκες

https://research.uni-leipzig.de/giannis/Philosophie/ASKHTIKH.pdf


Δεν σημαίνει φυσικά ότι συμφωνούμε με την οπτική της "Ασκητικής", απλά βλέπουμε μέσα από κει, πόσο τον βασάνιζε η άγνοια, και πως προσπαθούσε να ιεραρχήσει αξίες και έννοιες έχοντας γκρεμίσει μέσα του κάθε βάση θρησκευτική, κοινωνική κτλ.., ξεκινώντας κυριολεκτικά από το μηδέν, από το χάος του μυαλού του. Μην ξεχνάμε και την πορεία του Νίτσε (χωρίς να θέλω να συγκρίνω τις δύο περιπτώσεις).Τα τελευταία χρόνια έπεφτε "σε έκσταση", χανόταν μέσα στο μυαλό του, τις αναζητήσεις και επινοήσεις του, (ο συγκεκριμένος τελικά τρελάθηκε).

Συγγνώμη για την έκταση των σχολίων αλλά ήθελα κι άλλες φορές να πω λίγα πράγματα για τον Καζαντζάκη και τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία.

Μαρία Π. είπε...

Aγαπητέ αδελφέ (2.34), καταρχήν συγγνώμη και πάλι για την έκταση, ξέρω ότι ξέφυγα από το θέμα, πιθανόν έγινα και βαρετή με την πολυλογία, αλλά ήθελα από καιρό να πω για τον Καζαντζάκη (ζητώ λίγο ακόμα την υπομονή σας) γιατί έβλεπα ότι μέσα στη λέξη "βλάσφημος" οι περισσότεροι τα έκλειναν όλα, και τέλος.
Μάλιστα νόμιζαν ότι μισούσε τον Κύριο και σκόπιμα ήθελε να τον διαβάλλει, ενώ δεν είναι έτσι τα πράγματα.Είναι μια τραγική περίπτωση ο Καζαντζάκης, ουσιαστικά τον είχε στοιχειώσει η Μορφή του Κυρίου, "πάλευε" με Αυτήν μέχρι το τέλος της ζωής του, χωρίς να καταφέρει να "παραδοθεί" τελικά, και προτίμησε την "απόδραση" ["Δεν φοβάμαι τίποτα (την κόλαση) δεν ελπίζω τίποτα (τον Παράδεισο) είμαι ελεύθερος"].
Στο βιβλίο "Ο Φτωχούλης του Θεού" καταλήγει στην εγκατάλειψη κάθε μορφής βεβαιότητας ή συμβατικότητας και η αγιότητα "γίνεται" η ανώτερη μορφή "τρέλας".

[ ΤΕΛΟΣ με αυτό το θέμα, και ΣΥΓΓΝΩΜΗ που σας κούρασα. ]



Σχετικά με τον π.Ν.Μανώλη, νομίζω ότι όποιος μίλησε για συντεταγμένη αποτείχιση δεν το είπε για να τον κρίνει αλλά για να τον προστατέψει από τα παρατράγουδα (αυτό σημαίνει μαρμάγκα).
Αν και δεν μπορούμε ούτε και αυτό να το πούμε με βεβαιότητα.Οι επιπτώσεις είναι αναμενόμενες είτε έτσι είτε αλλιώς, άρα μιλάμε μόνο για λιγότερες ή περισσότερες πιθανότητες να μην γίνουν καθαιρέσεις.
Μπορούν να μιλήσουν κι άλλοι και να πουν τη γνώμη τους.

Ωραία είναι όσα λες, κι εγώ σκέφτομαι ότι ένας άνθρωπος βγήκε μπροστά, γνωρίζοντας τις επιπτώσεις, και μακάρι να ξεκινήσει μια γενική αφύπνιση και αντίδραση.
Θέλω όμως να πω ευθέως ότι ο μεγαλύτερος φόβος μου πίσω απ΄όλα αυτά που λέμε είναι να μην έχουμε μια δεύτερη περίπτωση όπως του π.Ε.Τρικαμηνά. Γιατί ακούω από τον πάτερ για "μολυσμό" και αυτό με προδιαθέτει για πλήρη ακοινωνησία.
Ο Άγιος Παίσιος έλεγε ότι αν αρχίσουν αυτά θα γίνουμε όπως οι Προτεστάντες.
Όταν έκοψαν τη μνημόνευση του Αθηναγόρα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους είχαν κοινωνία με όλη την υπόλοιπη Ορθοδοξία. Αλλιώς πάμε σε σχίσμα από τη βάση, και δημιουργία "καπετανάτων" με τον "καπετάνιο" τους.
ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑ ΤΟΝ Π.Ν.Μ. Το διευκρινίζω και προσθέτω ότι είναι συκοφαντία να λέμε κουβέντες στον αέρα, ή να του αποδίδουμε τέτοιου είδους υποθετικά κίνητρα. Κανείς δεν ξεκινάει με τέτοιες προθέσεις.
Λέμε όμως πως μπορεί να καταλήξει κάτι, ΚΑΙ εκεί τώρα, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ η σύμπραξη και συμπόρευση και άλλων, ώστε να υπάρξουν κοινές αποφάσεις για τη συνέχεια, και όχι βεβιασμένες λόγω των γεγονότων, που μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση και διαχωρισμένα "θυσιαστήρια".
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτά τα πράγματα αν δεν προσέξουμε μπορεί να γίνουν ανεξέλεγκτα.
Οι Πατέρες λένε "ουαί τω ενί" όταν πρόκειται, όχι για ομολογία (την κάνει καθένας μόνος του) αλλά για αποφάσεις, για το λόγο της πιθανής πλάνης.
Ας ευχηθούμε να πάνε όλα καλά.

Ανώνυμος είπε...

Μαρία θα πώ στόν Τρελογιάννη να σου βάλει κανόνα ή πλαφόν όχι παραπάνω από μία παράγραφο και ύστερα θά λές...... Ξέρω όμως εσύ πάντα είσαι το χαϊδεμένο παιδί ,πάντα σέ αγαπούν ,μιλούν μέ τά καλύτερα λόγια ,εμένα έχουν πάντα στό κράξιμο.....

Μαρία Π. είπε...

Το παράκανα σ΄αυτή την ανάρτηση το παραδέχομαι [:))], αλλά όταν κάποια πράγματα μ΄έχουν αγγίξει στο παρελθόν όπως π.χ. βιβλία που έχουμε διαβάσει, μου βγαίνουν πολλά να πω..[π.χ. αυτό που έλεγε ότι δεν φοβάται, και δεν ελπίζει, είναι ουσιαστικά οι 2 κατώτερες βαθμίδες που λένε οι Πατέρες δηλ. ο φόβος και η ανταμοιβή, πρέπει να πάμε με την αγάπη στον Θεό.. αυτός ενώ απέρριψε τις 2 κατώτερες καταστάσεις ως "ιδιοτέλεια", απέτυχε να βρει την κορυφή.. ενώ περιφερόταν γύρω-γύρω τελικά χάθηκε (μεγάλο ρόλο παίζει για κάθε άθεο-πλανεμένο-αδιάφορο το κακέκτυπο που γνώρισαν)].
Τα άλλα που λες, δε νομίζω ότι είναι έτσι.Βλέπω συνέχεια δημοσιευμένα κείμενα αναγνωστών, ανοιχτές επιστολές, ακόμα και ποιήματα, όπως και εκατοντάδες σχόλια μικρά-μεγάλα σε όλα τα ιστολόγια. Δεν έστειλα ποτέ προσωπικό μου κείμενο να γίνει ανάρτηση, απλά το παραδέχομαι ότι μακρυγορώ επειδή θέλω να πω πολλά,και παρασύρομαι, δεν το κάνω όμως εσκεμμένα.Θα το προσέξω αυτό.
Το "χάιδεμα" ή το "κράξιμο" δεν νομίζω ότι ισχύει για κανένα (για ποιο λόγο άλλωστε;;).
Απλά μερικοί βλέπουν που πάει το πράγμα κάποιες φορές και προσέχουν να το προλάβουν να μην ξεφύγει.. ενώ άλλοι το τραβάνε περισσότερο, και αρχίζουν μετά τα παρατράγουδα. Αυτό είναι όλο.Τίποτα περισσότερο που να δικαιολογεί τα παράπονα. Εκτός αν το είπες έτσι για αστείο.. :))
Καλή Σαρακοστή σε όλους.

Ανώνυμος είπε...

Καλή Σαρακοστή Μαρία .....δέν ξεχνώ .....!